Στα έγκατα του Κλάιν Μάιν

Εκδιωγμένοι από το βασίλειο της Μαύρης Κάλτσας, οι Από Κάτω ήταν αναγκασμένοι να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στα υγρά και σκοτεινά λαγούμια των ορυχείων του Κλάιν Μάιν. Οι τσοπάνηδες φρουροί, ακολουθώντας την εντολή του βασιλιά Χατζαράκη σφράγισαν για πάντα τη μοναδική είσοδο με μια τεράστια κοτρόνα.
Οι τέσσερις αυλικοί, ο τροβαδούρος Γόη Μπόι, ο αρχιτσοπάνος Μητσάρας, μαζί με τον ταβερνιάρη Ψηλό και τον θησαυροφύλακα Βακ έβλεπαν στο βάθος το φως να εξαφανίζεται μαζί με την ελευθερία τους. Και ακριβώς δίπλα, ο Χαμαιλέων, ο υποχθόνιος σύμβουλος που είχε πέσει μόνος του στον λάκκο που έσκαβε για τους υπόλοιπους.
Οι λαμπερές ακτίνες του ήλιου που έλουζαν την οροσειρά του Ψολάν Μπουρντάν δεν υπήρχαν πια γι’ αυτούς. Οι αυλικοί στράφηκαν εναντίον του ρουφιάνου με άγριες διαθέσεις. Εκείνος, ανήμπορος να ξεφύγει, προσπάθησε στον λιγοστό χρόνο μέχρι το λυντσάρισμα να σώσει το τομάρι του. Συνέστησε ψυχραιμία, υπαινίχθηκε πως εξαιτίας των σπρωξιμάτων του ο βασιλιάς άλλαξε γνώμη στη γκιλοτίνα, ενώ πρότεινε να ενωθούν όλοι τους σαν μια γροθιά για να ανταποκριθούν στις διαφαινόμενες δυσκολίες. Ευρισκόμενοι σε σύγχυση λόγω των αλλεπάλληλων εξελίξεων, τον πίστεψαν, διατηρώντας όμως μια μόνιμη καχυποψία απέναντί του.
Αφού διαφύλαξαν μια στοιχειώδη εκεχειρία, οι πέντε Από Κάτω έπρεπε μέσα στο σκοτάδι να επανασχεδιάσουν την ζωή τους από τα θεμέλια. Ο Μητσάρας φάνηκε να γνωρίζει τα κατατόπια μιας και επισκεπτόταν συχνά τα ορυχεία για να ξεμοναχιάζει τις απογοητευμένες πριγκιποπούλες και τις ζουμερές χωριατοπούλες. Έτσι, κινήθηκε λίγα μέτρα στα τυφλά και εντόπισε κάτι επαναφορτιζόμενους πυρσούς που είχε καβαντζάρει παλαιότερα! Επικράτησε ενθουσιασμός.
Τότε όλοι διαπίστωσαν το μέγεθος των ορυχείων. Αμέτρητες και ατέλειωτες σήραγγες. Επρόκειτο για εγκαταλελημένα ανθρακωρυχεία. Απόρησαν για την χρησιμότητα τους καθώς κανένας στη Μαύρη Κάλτσα δεν χρησιμοποιούσε κάρβουνο. Ο Βακ ξεροκατάπιε. Έσπασε τη σιωπή του και ομολόγησε. Όταν είχε αναλάβει για πρώτη φορά τα οικονομικά του καθήκοντα υπήρξε υπέρμετρα φιλόδοξος. Ας μην ξεχνάμε πως έχτιζε μια αυτοκρατορία. Για να αυξήσει την χαμηλή παραγωγή και συνάμα τα κέρδη, προέβη σε μία μεγάλη απάτη. Προμηθευόταν κρυφά κοινό φτηνό άσπρο μαλλί και έβαζε τις γυναίκες να το βάφουν με το κάρβουνο. Κανένας έμπορος δεν το κατάλαβε και η Μαύρη Κάλτσα θησαύριζε!
Επόμενη απορία ήταν ποιοι δούλευαν στα ορυχεία. Ο Ψηλός ήξερε. Ως ταβερνιάρης, ήταν ο μοναδικός που διατηρούσε υποτυπώδη επαφή με το Κλουβί καθώς αγόραζε φραγκοστάφυλα από τους μοναχούς. Εξήγησε πως πριν εμφανιστούν στην επιφάνεια οι Πισωγλέντηδες, υπήρξαν σκληροτράχηλοι ανθρακωρύχοι. Όσο έσκαβαν βαθύτερα στο βουνό, η τιμή του κάρβουνου αυξανόταν. Μέχρι που μια μέρα έφτασε τα 100 ζευγάρια κάλτσες το βαγόνι. Ο Βακ αντιλήφθηκε πως η περεταίρω παραπλάνηση δεν συνέφερε και έκοψε μαχαίρι το νταλαβέρι. Εκστομίζοντας την ηρωική φράση: «Όχι άλλο κάρβουνο»! Τότε, αφημένοι στη μοίρα τους, οι άλλοτε ασταμάτητοι εργάτες άρχισαν να τρελαίνονται. Έσκαβαν αδιάκοπα τα λαγούμια τους από τη μια άκρη της Μαύρης Κάλτσας στην άλλη. Λίγο οι ανθυγιεινές συνθήκες, λίγο η ανεργία, δεν ήθελε και πολύ για να αποκτήσουν άρρωστες συνήθειες. Σχηματίζοντας το γνωστό τάγμα, εξήλθαν με περίεργες διαθέσεις και τρομοκρατούσαν τα προβατάκια μέχρι που τους μάντρωσε ο Μητσάρας.
Το παζλ έδειχνε να συμπληρώνεται. Όμως ο Γόη Μπόι που δεν φανταζόταν τόση βρώμα στη Μαύρη Κάλτσα έδειχνε ενοχλημένος. Επισήμανε ότι χωρίς φαγητό δεν θ’ άντεχαν για πολύ. Έθεσε θέμα ηγεσίας! Ο Χαμαιλέων που μέχρι τότε περίμενε υπομονετικά στη γωνιά του σηκώθηκε. Δεν έδειχνε ξαφνιασμένος αφού γνώριζε τα πάντα. Ως αυθεντικός δωσίλογος, απείλησε ν’ αποκαλύψει άλλα τόσα. Ήξεραν πως είχε επιπλέον ράμματα για την γούνα του καθενός τους. Με συνοπτικές διαδικασίες αναγκάστηκαν να του αναθέσουν την αρχηγία.
Το ηθικό ήταν πεσμένο και με τον ρουφιάνο επί κεφαλής έδειχνε να πέφτει όλο και περισσότερο. Ο Χαμαιλέων έπρεπε να το αντιμετωπίσει. Υποστήριξε πως κανείς δεν ήταν τόσο κακός όσο φαινόταν. Θυμήθηκε τότε που πήγαινε για πρώτη φορά την Ευλαμπία στο παλάτι. Αν και ήξερε από πριν την έκβαση που θα είχε η γνωριμία, είχε κάνει μια συμφωνία. Έταξε τάχα στο νυμφίδιο πως θα την έκανε αυτός βασίλισσα. Με μοναδικό αντάλλαγμα να του το ξεπληρώσει, στηρίζοντας τον όταν τα πράγματα θα δυσκόλευαν. Αποκάλυψε πως στην αίθουσα του θρόνου υπήρχε ένα ξεχασμένο πηγάδι που οδηγούσε υπόγεια στα λαγούμια του Κλάιν Μάιν. Θα το χρησιμοποιούσε ο ίδιος στα δύσκολα. Όμως δεν πρόλαβε.
Πίστευε πως όσο πουτανάκι και να ήταν, η Ευλαμπία θα τηρούσε την υπόσχεση της, αρκεί να της έκοβε. Έτσι έφτασαν στο σημείο κάτω από το παλάτι. Τίποτα. Περίμεναν δίχως άλλη επιλογή.
Ξαφνικά το εκτυφλωτικό φυσικό φως από ψηλά τους τυφλώνει. Ενθουσιάστηκαν. Γέμισαν ελπίδα. Το Γόη Μπόι αρπάζει την κιθάρα και δίνει το ρυθμό. Οι Από Κάτω αρχίζουν να τραγουδούν:
Βασιλιά αγάπα,
την ντροπή σταμάτα.
Και η δύναμή σου,
Είν’ οι αυλικοί σου.
Ένας σωρός από ξύλινα ταπεράκια και φλασκιά έσκασαν στο έδαφος. Φρέσκο ζεστό φαγητό, νερό και φραγκοστάφυλα! Δίχως να λάβουν απάντηση, το στόμιο του πηγαδιού έκλεισε. Αλλά δεν τους ένοιαξε. Ήταν ευχαριστημένοι που δεν του εγκατέλειψε η τύχη τους.
Ο Μητσάρας έσυρε το δέμα παρακάτω. Ο Ψηλός ετοίμασε φραπέ φραγκοστάφυλο και ο Βακ φρόντισε να μην σπαταλήσουν αμέσως τις προμήθειες Έπειτα έκατσαν στο σκοτάδι και έλεγαν ιστορίες από τα χρόνια τους στην Μαύρη Κάλτσα. Δίχως να έχουν την αίσθηση του χρόνου, οι συζητήσεις κρατούσαν μέχρι την στιγμή που θα τους τύφλωνε ξανά το φως από ψηλά. Έτσι μετρούσαν τις μέρες. Φαινόταν πως η Ευλαμπία έβρισκε την ευκαιρία να τους τροφοδοτεί κρυφά κατά την Μεσημεριανή Κραιπάλη, όταν όλοι οι υπόλοιποι μαζεύονταν στην πλατεία.
Και οι μέρες περνούσαν μέχρι που συμπλήρωσαν χρόνο. Η ζωή στα λαγούμια κυλούσε αβασάνιστα και άσκοπα. Χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για τις εξελίξεις στην επιφάνεια, οι Από Κάτω μιλούσαν αδιάκοπα και κατάφεραν να δεθούν, ξεπερνώντας τις διαφορές τους. Ο Χαμαιλέων αναφερόταν διαρκώς στην στιγμή που ενωμένοι θα κατάφερναν με κάποιο τρόπο να επανέλθουν στην Μαύρη Κάλτσα. Και σαν μια γροθιά πλέον θα μπορούσαν να μετατρέψουν ένα μικρό επαρχιακό βασίλειο σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία. Αναπροσδιορίζοντας το οροπέδιο του Ψολάν ως νέο ομφαλό της υφηλίου.
Όμως αντί να συνεχιστούν τα μεγαλεπήβολα σχέδια, έφτασε η μέρα εκείνη που ξενέρωσε τους πάντες. Μάταια τραγουδούσαν και περίμεναν άλλη μια ανθρωπιστική βοήθεια να σκάσει από ψηλά. Το στόμιο του πηγαδιού δεν είχε ανοίξει. Προφανώς η Βασί-λυσσα τους είχε εγκαταλείψει. Πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά;
Από τη μία στιγμή στην άλλη, η πονόψυχη Ευλαμπία ξαναέγινε το αδηφάγο νυμφίδιο που δεν νοιαζόταν για τίποτε εκτός από το σεξ. Η πείνα άρχιζε να θερίζει και τα λεπτά είχαν αποκτήσει ξανά την σημασία τους. Ξεχασμένοι από όλους, οι Από Κάτω βρέθηκαν στην αρχική τους φάση. Χωρίς φως, χωρίς τροφή και χωρίς μέλλον. Μόνον που αυτή τη φορά ήξεραν. Γνώριζαν καλά ποια θα ήταν η μοίρα τους.
Και ήταν δικαιολογημένα εκνευρισμένοι. Ο Μητσάρας βαρούσε με μανία τα ξύλινα δοκάρια. Ο Ψηλός άρχισε να εξαπολύει καντήλια αδιακρίτως. Ο Χαμαιλέων έβλεπε ακόμα ένα πανούργο σχέδιο να μην υλοποιείται και μουρμούριζε. Ο Βακ έκατσε σε μια γωνιά και κουνούσε το κεφάλι σφυρίζοντας. Το ταλαντούχο Γόη Μπόι ένιωθε πως η καριέρα του έφτανε στο τέλος της και γρατζουνούσε νευρικά την κιθάρα.
Όλοι μαζί έδειχναν την οργή τους. Περισσότερο στην Ευλαμπία που τους εγκατέλειψε. Αποδέχθηκαν το πεπρωμένο τους και μαζεύτηκαν ξανά για κουβέντα. Πίστευαν πως θα είναι και η τελευταία τους. Εξιστορούσαν τις περιπέτειες που είχε ο καθένας τους με την Βασί-λυσσα. Και γελούσαν για ώρες ώστε να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Τουλάχιστο θα αποχαιρετούσαν τη ζωή με ευφυολογήματα.
Το Γόη Μπόι εμπνεόταν από τα λεγόμενα και πειραματιζόταν με τις νότες. Είχε βάλει στόχο να κλείσει την αυλαία με ένα ολοκαίνουριο κομμάτι. Χωρίς διάθεση για λόγια. Έβγαινε μονάχα μουσική. Και καθώς ολοκλήρωνε την σύνθεση νότα στη νότα, αντιλαμβανόμενος πως έμενε από δυνάμεις, αποφάσισε να το παίξει σωστά. Θα ήταν το ρέκβιεμ της συντροφιάς! Μια ωδή στη Μαύρη Κάλτσα.
Το ονόμασε: ζεϊμπέκικο της Ευλαμπίας! Και άρχισε για την πρώτη και μοναδική του εκτέλεση.
Έπαιζε φορτισμένος και αξιοποιώντας στο έπακρο το χάρισμα που ομολογουμένως είχε. Οι υπόλοιποι έπαψαν να γκρινιάζουν και μαγεύτηκαν. Όπως συνήθως, τα κομμάτια του Γόη Μπόι συνοδεύονταν και από παράπλευρες γεωδυναμικές επιπτώσεις!

(Φυσικά και λείπει ένα κομμάτι εδώ. Όποτε μπορέσω)