Ο αλήτης στην χώρα των θαυμάτων

Τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε ;;;
Μόλις συμπλήρωσα ένα δύσκολο δεκαήμερο. Είχε πίεση. Είχε ένταση. Είχε πολλά. Μέχρι και το ρόλο της «συνυφάδας» έπαιξα σε ένα φίλο που είχε νταλκάδες.
Ήταν όμως και η σύντομη επιστροφή ενός μικρού και χαριτωμένου πλάσματος. Και επικράτησε ισορροπία. Για λίγο.
Γιατί το μικρό έφυγε πάλι και δεν θα αργήσω να βαριέμαι θανάσιμα.
Υλικό υπάρχει για δυο ζωές. Οπότε αγαπητό αδηφάγο κοινό, πολύ σύντομα θα επανέλθω στα συνήθη διαμάντια της παγκόσμιας παπαρολογοτεχνίας όπως άκουσα προσφάτως.
Μην ξεχνάτε πως έχουν εξασφαλιστεί τα δικαιώματα του αξεπέραστου Γρου Σου Ζι και υπάρχουν και κάτι χρωστούμενα.
Και ας ακούγεται σαν διαφήμιση του φιλμνέτ.
Να ξέρετε πάντως, πως πίσω από την εικόνα του απλοϊκού καλοσυνάτου διεστραμμένου βιβλιοπώλη κρύβεται μία πονεμένη ιστορία. Το thirty ντέρτι του.
…
Και για να μην το πολυκουράσω. Παλικάρια, άλλο ήθελα να γράψω, αλλά κωλώνω. Ψιλό. Για την ώρα. Δεν είναι ώριμες οι συνθήκες. Αφήστε που υπάρχουν ρουφιάνοι παντού! Άλλη φορά.