Η ΝίΝτζα και το νόημα της ζωής

Μία μικρή εξαίρεση στον κανόνα.
Πρέπει να σώσω το τομάρι μου σε λίγες γραμμές.
Εύκολο;
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Όσο το αντιλαμβάνομαι, τόσο αγχώνομαι.
Μερικοί πιστεύετε πως πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με ότι έχουμε. Εν μέρει συμφωνώ. Για την ώρα ξεχρεώνω το τίποτα.
Η ΝίΝτζα φεύγει. Και φεύγει νύχτα.
Πακετάρει το σογκούν και τα αστεράκια της και φεύγει για τα καλά.
Ο χρόνος πιέζει και δεν θα μου δοθεί άλλη ευκαιρία.
Η ΝίΝτζα φεύγει κυνηγημένη. Γιατί κινδυνεύει. Από τον εαυτό της.
Γιατί μπορεί να δείχνει δήθεν, αλλά είναι εξαιρετικά αυθεντική.
Γιατί είναι ακραία ανισσόροπη, αλλά επιδεικνύει απαράμιλλη ψυχραιμία.
Η ΝίΝτζα είναι υπερβολικά προβλέψιμη. Όμως στην περίπτωσή της δεν σε απασχολεί το «τι» αλλά το «πως».
Ακόμη και η απλούστερη διαδικασία γίνεται περιπέτεια.
Μία θεϊκή μούσα του Ταραντίνο στα άδεια σκηνικά του Φον Τρίερ.
Είναι μια ταινία μόνη της!
Μία ατρόμητη και πανίσχυρη φιγούρα manga.
Αρκεί να πάψει να τρομάζει με τη σκιά της.
Η ΝίΝτζα είναι μία αστείρευτη δεξαμενή δημιουργίας.
Είναι κούκλα γυναίκα όπως και να εμφανιστεί.
Όμως πάνω απ’ όλα είναι ιδέα, κίνημα και η προσωποποίηση του χάους.
Είναι το Champion’s League!
Οι γραμμές σώνονται. Όπως και η υπομονή της.
Πρέπει να γράψω ότι καλύτερο έχει να κατεβάσει το ξερό μου.
Δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία.
Δυστυχώς, ούτε και η απαραίτητη έμπνευση.
Η ΝίΝτζα δείχνει χαζούλα στα ερτζιανά. Αλλά μας δουλεύει όλους ψιλό γαζί. Είναι τετραπέρατη!
Τα έχει με την τύχη της στα δύσκολα, όμως έχει την κωλοφαρδία να παίρνει πάντα τις σωστές αποφάσεις.
Όπως τώρα. Στο μένω/φεύγω τα ζύγισε σωστά.
Γιατί η ΝίΝτζα είναι εξαρτώμενη αλλά και επικίνδυνα εθιστική.
Κατά βάθος αμφιβάλλει πως μπορεί να πορευτεί μονάχη της.
Όμως η ΝίΝτζα είναι ανεξάρτητο κράτος, με σύνορα και σύνταγμα.
Η ΝίΝτζα είναι το Λιχτενστάιν!
Οι γραμμές τέλειωσαν.
Λίγο να σοβαρευτεί στο νέο της ξεκίνημα, την βλέπω επίτροπο σε μερικά χρονάκια. Και σίγουρα ευτυχισμένη.
Επειδή ως γνωστό, δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές, βγάζω τον σκασμό και θα περιμένω το βαπόρι να μουγκρίσει, βγαίνοντας από το λιμάνι. Με την ΝίΝτζα μέσα.
Μίλησα με τον φύλαρχο στα Νησιά. Ήδη ξεκίνησαν να της στήσουν ένα ανδριάντα στην πλατεία. «Από εδώ θα περάσει κάποτε η ΝίΝτζα»!
Τώρα… αν αναρωτηθείτε μήπως η ΝίΝτζα είναι προϊόν νοσηρής φαντασίας, θα σας διαψεύσω.
Είστε τυχεροί όσοι την γνωρίσατε. Οι υπόλοιποι θα μείνετε με τους μύθους από το πέρασμά της στο νησί.
Αν και την έζησα πολύ λίγο, κατάφερε να με αλλάξει πάρα πολύ.
Κι ας μην πήρε είδηση. Καλό της ταξύδι.

Υ.Γ. Το νόημα της ζωής θα στο χρωστάω μικρό Black&Decker. Κάποτε, από κοντά. Και πέταξε επιτέλους αυτούς τους τρομακτικούς φακούς επαφής. Άφησε το μάτι να γυαλίζει!