Σε λάθος συχνότητα

Τι να σας πω ορέ παλικάρια;
Δεν το συνήθιζα. Τώρα τελευταία έχει γίνει μια πραγματικότητα.
Συναναστρέφομαι με αρκετό κόσμο. Ο καθένας σας κινείται σε διαφορετική συχνότητα. Δεν είναι κακό. Κάθε άλλο μάλιστα. Η εναλλαγή προσδίδει μια διαφορετικότητα. Απαραίτητη για να μην ισορροπείς εκνευριστικά. Να μην βαρεθείς εαυτό.
Σήμερα εμφανιστήκατε από παντού και μαζεμένοι. Οι καλοί, οι κακοί και οι άσχημοι. Καλά κάνατε. Πάντα ευπρόσδεκτοι είσαστε. Μου ήρθε ξαφνικό. Επήλθε ένα ισχυρό πολιτισμικό σοκ. Δεν κατάφερα να ανταπεξέλθω στις συνθήκες. Μίλησα και έγραψα με όλους σας. Ζήτημα είναι αν κατάφερα να επικοινωνήσω ουσιαστικά έστω με έναν από εσάς.
Προς το τέλος έκανα μια προσπάθεια της απελπισίας, όμως είναι γνωστό πως όταν εκβιάζεις κάτι, σπάνια σου πετυχαίνει.
Δεν βαριέσαι, σας ευχαριστώ όλους για τις καλές προθέσεις και σας θυμίζω πως συμπαθώ τους περισσότερους από εσάς. Έτσι, απλά για να μην χαλαρώσετε.
Θα μείνω σε μία ατάκα της στιγμής που απέστειλα προσφάτως, χωρίς να σας απασχολεί ιδιαιτέρως το που και το γιατί. Δεσμεύομαι να την χρησιμοποιήσω σε ανύποπτο χρόνο και για αδιευκρίνιστο σκοπό. Απλά μου άρεσε και έχει ως εξής:
«Θα σε θυμάμαι ως… το Αλτσχάιμερ»
Για την ώρα πρέπει να συμφιλιωθώ με τον κακό εαυτό μου. Και να τον πείσω πως αύριο πρέπει να εμφανιστεί αυτός για την χαμαλοδουλειά!
Πέτυχα μια διαφήμιση με pop art. Θυμήθηκα τον Ζαν Μισέλ Μπασκιά (Basquiat), μεγάλο μούτρο. Ανακαλύψτε τον μόνοι σας. Καλό θα σας κάνει. Ίσως καταλήξετε πως το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάποιον εξαιρετικά παρανοϊκό χαρακτήρα είναι να στερέψει από παράνοια! Και ψάχνοντας για λύσεις, να συμβιβαστεί σε κοινότοπα τραγικά αδιέξοδα.
Αντί να σας περιγράψω ένα περίεργο παρτάκι με γυμνόστηθες γκαρσόνες που φορούσαν μακριές αέρινες φούστες, μπορντό κουρτίνες και εμφάνιση των καλεσμένων με βαρκάκια από την καταχνιά, ομολογώ προτίμησα να περάσω ένα δίωρο ακανόνιστου σερφ με τον εν λόγω ζωγράφο.
Αυτό το σαββατοκύριακο ίσως ακυρώσω αντιλήψεις και γράψω το κάτι τις σας. Περισσότερο για να μην απογοητεύσω όλους εσάς που ήδη αποφασίσατε να μην εξαντλήσετε την (συννεφιασμένη;) Κυριακή στις παρελάσεις και την υπολοχαγό Νατάσσα. Σε σιδερωμένα παντελόνια και αντιστασιακούς ηθοποιούς με φαβορίτα κάγκελο.
Αυτά τα λίγα για τα παρτάλια φίλους, φίλες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που συνεχίζουν σκόπιμα ή ασυναίσθητα να ασχολούνται με την μίζερή μου φύση. Τους ευχαριστώ για το εθιμοτυπικό του θέματος. Και να μην ανησυχούν, θα μου περάσει.