Λαικοί Βάρδοι

Το γράφω για λίγους.
Αυτούς τους παλιούς...και τους άλλους τους νέους...
Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Μυτιλήνη.
Ω, τι υπέροχος κόσμος!
Οι φοιτητές του '80 δεν συγκρίνονται καθόλου με εκείνους του '90, που με την σειρά τους διαφοροποιούνται κάμποσο από τους αντίστοιχους του 'μηδέν.
Πάνω κάτω ίδιες σχολές, σίγουρα αλλιώτικες φάτσες και μακράν διαφορετική πόλη. Υπάρχουν πολλά κοινά, όμως στην ουσία μιλάμε για εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Η ιστορία μένει η ίδια με ποικίλες παραλλαγές.
Ας ακουστεί άλλη μια εκδοχή...
Πολύ πριν το Πανεπιστήμιο, στην Μυτιλήνη υπήρχε η Παιδαγωγική Ακαδημία. Φοιτητές έμεναν και τότε. Πληρώνοντας νοίκι, ψωνίζοντας και τρώγοντας βρώμικα, όπου υπήρχαν. Αν και αριθμητικά υστερούσαν κατά πολύ από το αριθμό των φαντάρων, είχαν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Τα στρατευμένα παλικάρια έβγαιναν μια στις τόσες (πόσες;) ενώ τα ονειροπαρμένα φοιτητέλια ήταν όλη μέρα έξω και ξόδευαν παρά. Στις τρεις καφετέριες και τα πέντε εστιατόρια.
Ελλείψει σοβαρών καθηγητών, μια σειρά από τυχάρπαστους ντόπιους επωφελήθηκαν από την απουσία συναγωνισμού και έφτασαν στο σημείο να διδάσκουν. Καλή ώρα!
Όλοι πλην των ταλαίπωρων φαντάρων έδειχναν ικανοποιημένοι. Έως που μια μέρα σκάνε τα κακά μαντάτα. Παιδαγωγική Ακαδημία τέλος. Θα μεταφερόταν στην Φλώρινα; Στην Φλόριντα; Θα σας γελάσω.
Κατάρες και κλάματα. Ποιος θα χρυσοπληρώνει τώρα τις τρισάθλιες γκαρσονιέρες – αποθήκες; Ποιος θα κοπροσκυλιάζει τα μεσημέρια στα «ρεζερβέ» της προκυμαίας ;
Η αναταραχή και η κινητοποίηση επική. Έκλεισαν λιμάνια και αεροδρόμια. Όχι από κακοκαιρία αλλά από διαμαρτυρόμενους φραγκοφονιάδες.
«Σε ποιους θα πουλάμε τα φορμολιασμένα κρέατα»;
Φώναζαν οι αδικημένοι κατέχοντες και μπήκε λουκέτο παντού για μέρες. Μέχρι και στην μονοπωλιακή ΕΡΤ είχε φτάσει το θέμα. Οργή λαού.
«Θα...θα... θα σας φέρουμε άλλες Σχολές», υποσχέθηκαν οι πράσινοι ανατέλλοντες λαϊκιστές. Το πλήθος σίγησε και έβγαλε τα μολύβια. Κάτι δεν πήγαινε καλά.
«Ναι... αλλά... μας βγαίνουν εκατό κεφάλια λιγότερα», διαμαρτυρήθηκαν.
Η μιζέρια είχε χτυπήσει κόκκινο. Ακόμη και οι άπλετες υποσχέσεις δεν έπιαναν τόπο. Η Ακαδημία είχε φύγει χωρίς αντίκρισμα. Τα πράγματα έδειχναν σκούρα.
Όλα σ' αυτή τη ζωή εξελίσσονται από εκεί που δεν το περιμένεις. Έτσι και τότε.
Οι πετρελαϊκοί κολοσσοί πίεζαν μεμέτια και γραικούς να την ψάξουν στο Αιγαίο (ακριβείς λεπτομέρειες εδώ). Όπως συνηθίζεται ανά τους αιώνες, φαγώθηκαν για άλλη μια φορά. Μόνο που τότε, το ενδεχόμενο πολέμου δεν φάνταζε τόσο αστείο και απόμακρο όσο το μεταγενέστερο επεισόδιο των Ιμίων. Τα ράφια των σουπερμάρκετ άδειασαν για πρώτη φορά μετά την παράκρουση του Τσέρνομπιλ, λίγο νωρίτερα. Έξω από τον λιμενοβραχίονα είχαν σταθμεύσει κάθε είδους πολεμικά πλοία. Ο στόλος που λέμε ήταν ευδιάκριτος από το παιδικό μου δωμάτιο.
Τα αεροπλάνα έφευγαν υπέρβαρα από τα χρυσαφικά ενώ τα παστωμένα καράβια της ΝΕΛ θύμιζαν το “L’America”. Όλοι οι γαλονάδες έστελναν τα γυναικόπαιδά τους στην ασφαλή πρωτεύουσα. Αυτή ήταν η πρώτη ένδειξη πως το «απόρθητο φρούριο» με τους «σκληροτράχηλους» βαθμοφόρους θα έπεφτε μέσα σε μια νύχτα αν χρειαζόταν. Η δεύτερη τελειωτική ένδειξη ήρθε όταν υπηρετούσα στο ΠΝ από καλό πόστο, όμως αυτό είναι λεπτομέρειες.
Αφού ακόμα και ο «ψύχραιμος ορθολογιστής» πατέρας μας μάζεψε και εγκατασταθήκαμε για λίγες μέρες στο εξοχικό ενός φίλου, δημόσιο πρόσωπο σήμερα, τα πράγματα πρέπει να ήταν στριμόκωλα.
Εκεί συνηθιζόταν τότε να περνάμε τα Σαββατοκύριακα, οπότε για ένα τσούρμο πιτσιρικάδες το όλο σκηνικό φάνταζε ως μια ανέλπιστη γιορτή. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα πως τερματίστηκε το επεισόδιο. Ήταν όντως μια επικίνδυνη κατάσταση και δεν είχα δει την Μυτιλήνη τόσο τρομοκρατημένη μέχρι την διαδοχική επανεκλογή Καραμανλή πέρυσι!
Η ουσία ποια ήταν;
Ο Μιμίκος που κυβερνούσε τότε, όσο λαϊκιστής και να έμεινε στην ιστορία, δεν ήταν τόσο βλάκας όσο οι διάδοχοί του. Ήξερε να παίζει το παιχνίδι σωστά και να συνδυάζει τις αποφάσεις του με ωφέλιμο τρόπο. Η ένταση του έδινε πολιτικό πλεονέκτημα. Έτσι με μια σειρά μέτρων «θωράκισε» τα ανυπεράσπιστα νησάκια από τα κακά μεμέτια. Όχι, δεν έκανε μαγικά, περισσότερο ταχυδακτυλουργικά τρικ που έπεισαν τους αδαείς.
Θέσπισε το Υπουργείο Αιγαίο (ξέρετε, αυτό που λέγεται αλλιώς σήμερα και διοικείται από έναν καμένο) φέρνοντας στο νησί τον Κοσμά Σφυρίου.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι πως μαζί ίδρυσε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, αρχικά στην Μυτιλήνη μαζεύοντας ένα κάρο τελειωμένους ή πράσινους (με ή χωρίς εισαγωγικά) φιλόδοξους ακαδημαϊκούς.
Έτσι από το 1986 περίπου, το Π.Α. ξεκίνησε να λειτουργεί σταδιακά σε τέσσερα νησιά. Την Λέσβο, την Χίο, την Σάμο και την Ρόδο. Προς την χιλιετία επεκτάθηκε στην Σύρο και με ισόβιο Πρύτανη τον τωρινό, ευχής έργο είναι να φτάσει μέχρι το Καστελόριζο και τον Άγιο Ευστράτιο!
(συνεχίζεται)