Είπα να κάνω γιορτές δίχως τύψεις για κανέναν και για τίποτα. Βγήκε σε καλό ενώ σκέφτομαι να το υιοθετήσω και για την συνέχεια.Επομένως δεν υπάρχει πρόθεση να ηθικολογήσω ούτε να εξιστορήσω πως ένα σε γενικές γραμμές αξιοπρεπές παλικάρι άλλαξε μέσα σε λίγα χρόνια. Όπου αντί να πάρει το δρόμο του, όποιος κι αν ήταν αυτός, επέλεξε να κρύβεται. Πίσω από το δάχτυλό του και κάτω από φουστάνια.
Είναι άδικο να τα χώνω εδώ (ενδεχομένως με επιχειρήματα) σε κάποιον που δεν μπορεί να ορθώσει λόγο. Ούτε δημόσια, ούτε πουθενά. Πιθανολογείται πως συγκεκριμένα μέρη του ανθρωπίνου σώματος αποκτούν και θεωρητική διάσταση πέραν της φυσικής.
Έτσι, θα παρακάμψω κωλοπαιδισμούς και υποκρισίες. Θα ακυρώσω τον έντυπο εξευτελισμό. Ίσως επειδή μπορεί να ξεχαστεί και καταφέρει να διακρίνει το σύννεφο μιζέριας που τον περιβάλει.
Ψυχάκιας γίνεσαι, δυστυχώς δεν γεννιέσαι. Προδιάθεση μπορεί να υπάρχει αλλά το θέμα είναι σε τι περιβάλλον μεγαλώνεις. Από μια ηλικία και έπειτα, αν επιτύχεις να ξεφύγεις ή όχι εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου στις επιλογές που κάνεις.
Αποφάσεις παίρνουμε καθημερινά. Άλλες κοστίζουν και άλλες δικαιώνουν. Το λάθος είναι σχετικό και πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Αν όμως δεν υπάρχει διάθεση για διόρθωση, τότε παλικάρι μου ίσως σου αξίζει το Χ.
Κι αν ποτέ το συνειδητοποιήσεις θα είναι πολύ αργά.
Σταματώ εδώ, κλείνοντας με τον τίτλο.
Υ.Γ. Αν κανένας Χ.Ο. εντοπίσει την κουρτίνα της φωτογραφίας, θα μπορούσε να μου κρατήσει ένα κομμάτι. Η’ έστω να μου το κάνει δώρο βρε αδερφέ. Χρονιάρες μέρες, λίγο ίχνος ανθρωπιάς δεν βλάπτει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου