Κοψοχρονιά

Μάγκες, αν δεν το ενημερωθήκατε ακόμη
το 2007 μας τελείωσε.
Πάπαλα, γιόκ, καπούτ!
Κι αν για κάμποσους το πρόσφατο δωδεκάμηνο αποτέλεσε απλά έναν χρόνο στο σακί, δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω. Με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς θα υποστήριζα πως το 7 μου διήρκεσε σχεδόν μια δεκαετία!
Έρωτες και απογοητεύσεις.
Χαρές και λύπες.
Στριμώγματα και διευκολύνσεις.
Λάθη και ώριμες αποφάσεις.
Θα έλεγα πως για τα δεδομένα μου, η χρονιά που πέρασε αποτέλεσε μισή ζωή, με τα καλύτερα και τα χειρότερα. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν είχε περισσότερο επιτυχίες ή αποτυχίες. Ήταν πάντως έντονο.
Υπήρξα ένας τυχερός άτυχος.
Διετέλεσα ένας ευτυχισμένος δυστυχής.
Όμως αδιαμφισβήτητα κάτι κέρδισα.
Φίλους πολλούς, νέους και παλιούς.
Που μαλώσαμε και τα βρήκαμε, που χαθήκαμε και ξαναβρεθήκαμε, που διαφωνήσαμε και συμφωνήσαμε, που έστεκαν στα δύσκολα και χανόντουσαν στα εύκολα.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, μόνος από επιλογή, έγκλειστος στην παράγκα. Είναι δυο χρονιές τώρα που το έχω κάνει παράδοση. Περισσότερο για έναν άτυπο απολογισμό. Να ξελαμπικάρω λίγο από τα εθιμοτυπικά της εποχής.
Από την αρχή της περιόδου είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να περάσω αυτές τις γιορτές δίχως τύψεις. Για κανέναν και για τίποτα.
Θα τα είχα καταφέρει σχεδόν, αλλά σκόνταψα λίγο πριν την τελική ευθεία.
Έκλεισα πόρτες, παράθυρα, καλώδια και οθόνες.
Σκέφτηκα πρόσωπα και πράγματα από το πρόσφατο παρελθόν.
Σημείο των καιρών ή αλλαγή χαρακτήρα, δεν έχω καταλήξει ακόμη.
Η ουσία είναι πως δάκρυσα λιγάκι.
Μια φορά τον χρόνο δεν πειράζει, η πολλή κλάψα είναι που σε μιζεριάζει. Θυμήθηκα πολλά, έθαψα μερικά. Λεπτομέρειες και μη.
Παναγία βοήθα, τι χρονιά και τούτη!
Μετά απ’ όλα αυτά και αρκετή ώρα, κατάφερα να συνέλθω.
Χτυπήσαν τα καμπανάκια.
Ήρθε το 8, καλώς τα @ρχίδια μας τα δυο!
Παρά τη γκαβωμάρα που με διακρίνει, τα είχα δει όλα.
Οπότε τι να μας κλ@σει κι εκείνο!
Δεν αξίζει να σας ζαλίζω με γεγονότα.
Σημασία έχει πως την παλεύω για λίγο παραπάνω.
Μοναδική παραφωνία για φέτος οι ευχές.
Να σας εξομολογηθώ πως υπήρξα τσιγκούνης.
Ίσως επειδή τις έδωσα μαζεμένες, κάποιες μέρες νωρίτερα σε μια ψυχή που φαινόταν πως τις χρειαζόταν περισσότερο. Έχω την πεποίθηση πως έπιασαν ως ένα βαθμό και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Επομένως δεν είχε νόημα να εξαπολύω αριστερά και δεξιά τζούφιες! Θρήσκος δεν είμαι, οπότε του χρόνου θα σας τις δώσω κοψοχρονιά, διπλές.
Δεν επιθυμώ να θίξω κόσμο εν αγνοία του, αλλά θα σας το εκμυστηρευτώ. Άγνωστο πόσο θα κρατήσει, διακατέχομαι από έναν ενθουσιασμό.
Και γουστάρω ατελείωτα.

Γι’ αυτό τα έχω φορτώσει στον κόκορα τελευταία, ζητώ συγνώμη.
Είναι αυτό που η θεία από τον Άγιο Φραγκίσκο ονομάζει daydreaming.
Ωστόσο, βοήθησαν και οι άδειες μέρες. Η αλήθεια να λέγεται.

Έχω μια υποψία πως δεν θα κρατήσει απ’ άπειρο.
Θα επανέλθω στα γνωστά συνηθισμένα δηλαδή!
Μέχρι τότε υπομονή.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια ένα αταίριαστο καστ ατόμων που με περιστοιχίζουν και έδωσαν δυναμικό παρόν στα προβλήματά μου όταν τους χρειάστηκα, είτε τους κάλεσα είτε όχι.
Δεν θα το κάνω εδώ, όχι από εγωισμό αλλά επειδή ανησυχώ μήπως και από την απερισκεψία μου ξεχάσω μερικούς. Ελπίζω πως δεν θα μου μανίσουν και να είναι βέβαιοι πως όσο λειτουργεί το κουρκουτιασμένο μου, η συμβολή τους δεν θα ξεχαστεί ΠΟΤΕ (έως το Αλτσχάιμερ λέμε).
Στα εύκολα και τα δύσκολα που αναπόφευκτα θ’ ακολουθήσουν.
Εδώ είμαστε για άλλη μια χρονιά.

Υ.Γ. Το ταξίδι για το Νησί του Πάσχα αναβάλλεται προς στιγμή. Σκέφτομαι να καλέσω μια ψυχή για παρέα. Είναι σκληρό πράγμα η μοναξιά.
Υ.Γ.2.Το μόνο παρήγορο είναι πως το εκεί δημοτικό κηφηναριό δεν πρόκειται να μας φλομώσει στα κάγκελα και τους Καρουζέλληδες! Το νου σας ρεμάλια! Είπαμε μαλάκωσα, αλλά η συγκίνηση δεν διαρκεί μόνιμα!
Υ.Γ.3. Θανασάκη και Μαρία, συγχαρητήρια δημοσίως για τον δεύτερο υιό! Παραλίγο το πρώτο παιδί του χρόνου. Κάθε προβλεπόμενη ευτυχία.
Υ.Γ.4. Μαύρη Οχιά που σας έφαγε καημένοι!
Υ.Γ.5. Καλορίζικο το 2008!