Ο Καρπουζάνθρωπος

Έφαγα τον τόπο να το ξαναβρώ κάπου γραμμένο.

Για να μην γράψω κουτουρού
Πριν 45 χρόνια, βράδυ σ’ ένα Κουβανέζικο καταγώγιο στο Μπρονξ. Η βραδιά δεν έδειχνε να είχε επιτυχία. Στο ακροατήριο, αν αφαιρέσεις τα γκαρσόνια, βρίσκονταν μόλις 3 άτομα. Το ένα από τα οποία ήταν η γκόμενα του Μόνγκο, του κράχτη των μουσικών.
Ο Μόνγκο Σανταμαρία, Κουβανός μουσικός βρισκόταν ήδη για καιρό στις Σιχαμένες Πολιτείες. Αν και τον βάφτισαν Ραμόν, ο πατέρας του έδωσε το παρατσούκλι Μόνγκο από το όνομα ενός Σενεγαλέζου φύλαρχου (σ.σ. γεια σου Μανωλάκη). Έπαιζε κόνγκας και ήταν εξαιρετικός μουσικός, με μεγάλο κύρος στο χώρο των τότε λάτιν και τζαζ ακουσμάτων. Βλέπετε, είχε συνεργαστεί στη μπάντα του Πέρεζ Πράντο, για να τον αφήσει μετά από τρία χρόνια μονάχα για να συνοδεύει τον θρυλικό Τίτο Πουέντε στις περιοδείες του. Το νταβαντούρι κράτησε για άλλα έξι χρόνια. Στη συνέχεια σχημάτισε ένα νέο συγκρότημα και είχε λιγοστή επιτυχία.
Όμως αν δεν ήταν εκείνη η νύχτα του 1962 στο καταγώγιο του Μπρονξ, αμφιβάλω αν θα τον γνώριζε κάποιος μέχρι σήμερα.
Η μηδαμινή προσέλευση του κοινού άλλαξε τα σχέδια της μπάντας για το πρόγραμμα που θα ακολουθούσαν. Άρχισαν να πειραματίζονται. Στο πιάνο βρισκόταν ένας πιτσιρικάς που μόλις είχε βγάλει δίσκο.
Λεγόταν… πως λεγόταν να δεις…ααα…Χέρμπι Χάνκοκ!
Οι δυο μουσικοί ξεκίνησαν να αυτοσχεδιάζουν για τα ντουβάρια. Πάνω σε μια άγνωστη σύνθεση του δεύτερου. Ο τίτλος της;
Watermelon Man!
Σταδιακά συμμετείχαν και οι υπόλοιποι του συγκροτήματος. Το τελικό αποτέλεσμα του τζαμαρίσματος του Καρπουζάνθρωπου είναι ευρέως γνωστό έως σήμερα.
Αν και γύρισαν σπίτι άφραγκοι, το αποτέλεσμα εκείνης της νύχτας, ένα εντελώς τυχαίο περιστατικό εν μέσω μιας ατμόσφαιρας γεμάτης με αποτυχία και απογοήτευση, οδήγησε τους δυο άντρες στην αθανασία!
Από την επόμενη ήδη μέρα το κομμάτι συμπεριλήφθηκε στο ρεπερτόριο της μπάντας και δεν άργησε να βγει σε δισκάκι, ένα χρόνο μετά.. Και αποτελεί από τα πλέον ονομαστά σ’ ένα είδος λάτιν μουσικής που η Κυρά Σούλα σήμερα θα αποκαλούσε Μπουγκαλού (boogaloo).
Η πλέον διαδεδομένη έκδοση που ακούγεται ακόμα είναι εκείνη με τον επίσης ταλαντούχο μουσικό Πόνκο Σάντσες. Μια ζωντανή ηχογράφηση του Πόνκο και του Μόνγκο!
Η αρχική σύλληψη του Χέρμπι βασίζεται σε έναν παραδοσιακό σκοπό… των Πυγμαίων της Αφρικής. Και μετά μου λέτε πως το Goree δεν ήταν το κέντρο του κόσμου!
Μέχρι και οι Πόρτες (the Doors) παραδέχτηκαν πως εμπνεύστηκαν από το συγκεκριμένο τραγούδι και έστησαν ένα ολόκληρο δίσκο.
Ο Μόνγκο έγινε εμπορικός και συνέχισε για χρόνια μια λαμπρή καριέρα.
«Δεν είμαι ήρωας, άλλα έκανα ότι μπορούσα για να κάνω ευτυχισμένους τους πάντες», δήλωσε για να συνεχίσει
«και το πραγματοποίησα με πολλή αγάπη.»
Ωρε χαριτωμενιές που σας γράφω σήμερα!
Για να μην πείτε πως δεν δούλεψα απόψε, έκατσα και σας μετέφρασα πλήρως το τραγούδι στην ελληνική του εκδοχή.
Αν και «οι στίχοι» είναι μόνο δυο λέξεις (watermelon man) σε όλη τη διάρκεια του κομματιού, θα μπορούσα να το στείλω στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ως μία λέξη (Καρπουζάνθρωπε)!
Και επειδή κάποιοι κακεντρεχείς από εσάς υποστηρίξουν πως αντιγράφω, ετοίμασα μια δεύτερη έκδοση που λέγεται : ο Πεπονόμαγκας!
Άντε βρε, καλό καλοκαίρι.
…
Πρόεδρα, αν δεν κατάλαβες ακόμα το τραγούδι έπαιζε για χρόνια σε τρέηλερ του Mega κυρίως. Το ξέρει μέχρι και η Κουτσή Μαρία!
…
Ο Χέρμπι είχε ένα σωρό γνωστά τραγούδια. Μεγάλος μάστορας. Είχε γράψει και το Cantaloop Island, που αν και γνωρίζω γεωγραφία αρκετά καλά, μ’ έκανε να πιστέψω πως υπάρχει τέτοιο νησί. Αποτέλεσε την αφετηρία ώστε να ανακαλύψω τα Νησιά του Πάσχα, στα οποία ως γνωστό σκοπεύω να μετοικήσω.
…
Zzzzzz.
Όλο επαναλήψεις παίζει μετά τις δώδεκα.