Ομολογουμένως, μόλις συνειδητοποίησα πως υπέπεσα σε μέγα σφάλμα, με πήρε από κάτω. Μερικοί στην θέση μου θα το ρίχνατε στο ποτό. Άλλοι θα στήριζαν το «εγώ» τους και θα κατέφευγαν σε οφθαλμαπάτες.
Είχα πρόχειρη την λύση. Υπνοθεραπεία!
Ύπνος και γράψιμο, μήπως και ξεκολλήσω από τύψεις και ενοχές.
Όσο μεγαλώνω, διαπιστώνω πως έχω βρομόστομα και τα παραδείγματα αυξάνονται τελευταία. Παλιοκουβέντες μεν, αυθόρμητες δε.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν συχνά οι αποδέκτες είναι η ειλικρίνεια των προθέσεών μου. Σκοπός δεν είναι η προσβολή αλλά η ουσία. Εξάλλου, αν δεν με ένοιαζε πολύ το θέμα, θα έμενα στις γαργάρες.
Όποιες ενστάσεις θα πρέπει να περιορίζονται στην διατύπωση και μόνο.
Κατά διαστήματα περιφέρεται ένα δίλημμα:
Τι είναι προτιμότερο; Να ζεις σε ένα ψέμα ή με μια ανάμνηση;
Ε, λοιπόν αγαπητοί κύριοι και κυρίες, θιγμένες ή μη, καιρό τώρα αποφάσισα να εμμένω στο δεύτερο. Κι αν δεν αφομοιώνεται εύκολα, τότε ίσως να μην κάνουμε χωριό!
Η συγνώμη αποτελεί μια λύση εξομάλυνσης. Από την άλλη, ποιος ο λόγος να έχεις ξεσπάσματα αυθορμητισμού και την επομένη να τα ακυρώνεις από τύψεις;
Δεν υπάρχει περίπτωση υπαναχώρησης!
Εν πάση περιπτώσει, με ένα ευμετάβλητο μείγμα τσατίλας και στεναχώριας έκανα παρέα ολόκληρο το Σαββατοκύριακο. Αν δεν έγραφα, κοιμόμουν. Στο μοναδικό παράταιρο κομμάτι αυτών τον ημερών... ένας μουσακάς χωρίς μελιτζάνες.
Anti-stressing που θα έλεγε και ο Ξάδερφος.
Δίχως διάθεση για μουσαφίρηδες, θα αντέξει στην δύσκολη Μεγάλη εβδομάδα, περισσότερο για να αποφύγω τις ενοχές όποτε θα καλούσα τον ντελίβερι μέσα σε αυτές τις πεινασμένες Άγιες βραδιές!
Κάτι έγραψα, όμως δεν θα το αναρτήσω άμεσα.
Πρόκειται για ένα σύντομο ταξίδι στην Συρία, στον επόμενο μεγάλο κακό στην διεθνή πολιτική σκηνή. Η αιτία άσχετη. Η αναζήτηση μιας κοκκινομάλλας! Όπως όμως μπορεί να υποψιάζεστε, τίποτα δεν είναι γραμμικό. Έτσι θα μπλέξουν ο Γκαρίντσα, η τεκίλα, ο Μπαγκς Μπανι και ένα αναπάντεχο συμβόλαιο θανάτου. Φυσικά πεθαίνει κάποιος!
Έτσι γίνεται πάντα στα ταξίδια μου, διαφορετικά δεν είναι άξια αναφοράς!
Μόλις κάνω μια συζήτηση, θα το βγάλω.
Σαν τον ψευτο-μουσακά ένα πράγμα!
Είχα πρόχειρη την λύση. Υπνοθεραπεία!
Ύπνος και γράψιμο, μήπως και ξεκολλήσω από τύψεις και ενοχές.
Όσο μεγαλώνω, διαπιστώνω πως έχω βρομόστομα και τα παραδείγματα αυξάνονται τελευταία. Παλιοκουβέντες μεν, αυθόρμητες δε.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν συχνά οι αποδέκτες είναι η ειλικρίνεια των προθέσεών μου. Σκοπός δεν είναι η προσβολή αλλά η ουσία. Εξάλλου, αν δεν με ένοιαζε πολύ το θέμα, θα έμενα στις γαργάρες.
Όποιες ενστάσεις θα πρέπει να περιορίζονται στην διατύπωση και μόνο.
Κατά διαστήματα περιφέρεται ένα δίλημμα:
Τι είναι προτιμότερο; Να ζεις σε ένα ψέμα ή με μια ανάμνηση;
Ε, λοιπόν αγαπητοί κύριοι και κυρίες, θιγμένες ή μη, καιρό τώρα αποφάσισα να εμμένω στο δεύτερο. Κι αν δεν αφομοιώνεται εύκολα, τότε ίσως να μην κάνουμε χωριό!
Η συγνώμη αποτελεί μια λύση εξομάλυνσης. Από την άλλη, ποιος ο λόγος να έχεις ξεσπάσματα αυθορμητισμού και την επομένη να τα ακυρώνεις από τύψεις;
Δεν υπάρχει περίπτωση υπαναχώρησης!
Εν πάση περιπτώσει, με ένα ευμετάβλητο μείγμα τσατίλας και στεναχώριας έκανα παρέα ολόκληρο το Σαββατοκύριακο. Αν δεν έγραφα, κοιμόμουν. Στο μοναδικό παράταιρο κομμάτι αυτών τον ημερών... ένας μουσακάς χωρίς μελιτζάνες.
Anti-stressing που θα έλεγε και ο Ξάδερφος.
Δίχως διάθεση για μουσαφίρηδες, θα αντέξει στην δύσκολη Μεγάλη εβδομάδα, περισσότερο για να αποφύγω τις ενοχές όποτε θα καλούσα τον ντελίβερι μέσα σε αυτές τις πεινασμένες Άγιες βραδιές!
Κάτι έγραψα, όμως δεν θα το αναρτήσω άμεσα.
Πρόκειται για ένα σύντομο ταξίδι στην Συρία, στον επόμενο μεγάλο κακό στην διεθνή πολιτική σκηνή. Η αιτία άσχετη. Η αναζήτηση μιας κοκκινομάλλας! Όπως όμως μπορεί να υποψιάζεστε, τίποτα δεν είναι γραμμικό. Έτσι θα μπλέξουν ο Γκαρίντσα, η τεκίλα, ο Μπαγκς Μπανι και ένα αναπάντεχο συμβόλαιο θανάτου. Φυσικά πεθαίνει κάποιος!
Έτσι γίνεται πάντα στα ταξίδια μου, διαφορετικά δεν είναι άξια αναφοράς!
Μόλις κάνω μια συζήτηση, θα το βγάλω.
Σαν τον ψευτο-μουσακά ένα πράγμα!
Προετοιμασία για μια δύσκολη εβδομάδα...
2 σχόλια:
ΙΣΩΣ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ ΣΟΥ ΦΙΛΤΑΤΕ......ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΠΟΘ....ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙς ΠΟΥ ΑΞΙΖΑΝ ΠΑΡΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑΝ.....
ΥΠΟΜΟΝΗ Ο ΟΒΕΛΙΑΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ....ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΦΕΤΟΣ ΜΕ ΑΠΙΑΣΕ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΨΑ ΚΡΕΑΣ-ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ-40 ΜΕΡΕΣ...
Κουβέντα να γίνεται...
Το δίκιο σου δεν κρίνεται από μανιφέστα και φόρα. Την μαλακία που κουβαλάς πρέπει να κοντρολάρεις.
Γενικά μιλάω.
Μόλυβο θέλω να πάω. Να σου πω την αμαρτία μου, σιχαίνομαι τα Πασχαλινά φαγητά.
Να δω τίποτα παλιούς γνωστούς, να περπατήσω λίγο, να κάνω το πρώτο μπάνιο, τέτοια πράγματα.
Απόμακρα.
"Θ'ανέβω σ'ένα βουνό και θα σας βλέπω όλους από ψηλά, αλλά δεν θα σας έχω ανάγκη... γιατί είμαι ο Χουλκ".
Είδωμεν, έχει μερές μπροστά.
Δημοσίευση σχολίου