Alive and Kicking

Πέρασε η χτεσινή μέρα και δεν το κατάλαβα.
Τέλειωσαν τα ψέματα, παλικάρια....
Στο κοντέρ έγραφε 24.
Ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση. Γιατί όταν οι καλένδες ξαναδείξουν τον ίδιο αριθμό, θα έχω ήδη φορτωθεί τριάντα τεμάχια.
Για μερικούς είναι σταθμός. Για άλλους κόλαφος!
Όταν το έβλεπα να έρχεται, εκεί κάπου στα εικοσικάτι, κανείς δεν με έπαιρνε στα σοβαρά. Τώρα που πλησιάζει η μαύρη ώρα, κανείς δεν μου δίνει σημασία!
Αν μου το μοιράστηκαν σωστά, κάπου μεταξύ δέκα με έντεκα το πρωί με αμόλησαν δίχως να προειδοποιήσουν!
«Ποιανού είναι το παιδί;» θα ρώτησαν.
«Ρε δε γαμ... πρωινιάτικο!» διαμαρτυρήθηκα και τους πάτησα μια τσιρίδα.
Είχα ήδη αφήσει το στίγμα που έπρεπε. Αποστασιοποιήθηκα!
Το βρέφος είναι αναρχοαυτόνομο!
Άλλοι το χάρηκαν, άλλοι συγκινήθηκαν.
Ήταν όμως και κάποιοι που σιωπηλά έκαναν μια διαπίστωση:
«Όταν μεγαλώσει, θα γίνει μεγάλος τσόγλανος»!
Εεε, αυτοί ενδεχομένως να δικαιώθηκαν!
Πέρασαν σχεδόν τριάντα χρόνια. Μερικούς θα τους πήρε ο χάρος. Αν συναντήσετε τους εναπομείναντες, παρακαλώ να τους το μεταφέρετε.
Η δικαίωση είναι σημαντικό πράγμα!
Σάββατο πέφτει η θλιβερή επέτειος.
Ειρωνικό αλλά αληθινό, πάνω στην ώρα που θα ανοίγω το μαγαζί. Δυο βόλτες το κλειδί... κρακ, κρακ.... τριάντα χρονάκια!
«Ααααχ, με βαριά καρδιά θ’ ανοίξεις την πόρτα Δημητράκη», που θα έλεγε η ΝίΝτζα αν βρισκόταν ακόμη πίσω από το μικρόφωνο.
Επειδή όμως η ατάκα έχει μπαγιατέψει κάπως, θα πρέπει να ψάξω για νέα ψυχοφάρμακα, ικανά να βγάλουν ξανά το αυθόρμητο χαμογελαστό παυσίπονο.
Θα περίμενα να μιζεριάσω, να κλαφτώ και να γκρινιάξω.
Τίποτα...
Εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου, θα φτάσουν και θα ακουμπήσουν.
Καλώς; Κακώς;
Είναι νωρίς για απολογισμό.
Είναι αργά για παρακάλια.
Μην διανοηθείτε χαρές και πανηγύρια. Μπορείτε πάντως να περάσετε για ένα κέρασμα. Σεμνά και ταπεινά.
«Ρε δε γαμ... πρωινιάτικο!» θα επαναληφθεί.
Έτσι για να υπάρξουν ρετρό αναφορές...
Μην τυχών επενδύσετε μουσικά την τελετή με τίποτα δισυπόστατα.
Alive and Kicking να παίξει, απλά και μυαλωμένα.
Βέβαια... αν δεν κωλώσω να κατέβω παίρνοντας τα βουνά!
Αυτά τα λίγα προς το παρών.
Θέρτι ντέρτι προ των πυλών!