Σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι

Στα χρόνια τα παλιά, στα χρόνια τα ανέμελα.
Οι νύφες οι ωραίες, οι θυγατέρες οι καλές έβγαιναν βόλτα τις Κυριακές. Με τις ομπρελίτσες για τον ήλιο και τα σοσόνια. Φορούσαν ανοικτά χρώματα, με τις δαντέλες και τα γάντια. Οι ευέλπιδες νέοι την είχαν στημένη στα παγκάκια και περίμεναν τον έρωτα να τους χτυπήσει την πόρτα.
Άλλοι καιροί, άλλα ήθη στα χρόνια του Αττίκ.
Το «χύμα» δεν είχε ανακαλυφθεί, οι ανάγκες διαχρονικές. Οι βαριεστημένοι νεανίες έτριβαν το ξερό τους να σκαρφιστούν τρόπο να προσεγγίσουν τον θηλυκό πειρασμό που καρτερικά ανεβοκατέβαινε την περαντζάδα.
Μετά τα πονηρά χαμόγελα και τα ραβασάκια, η πρώτη επαφή ήταν ένα αγκάθι. Με δειλές κινήσεις πλησίαζαν το αντικείμενο του πόθου τους. Εκείνη, με πόδια ερμητικά κλειστά, καθισμένη πλαγίως στο γρασίδι διάβαζε ένα βιβλίο που θα επέτρεπε να γίνει παιχνίδι στη συνέχεια.
Ο νέος αράδιαζε ένα κάρο ατάκες για να επιδείξει τη ρομαντική του πλευρά μέχρι το σημείο όπου εντελώς φτιαγμένη, η νεαρά έκανε ανήθικο νόημα με τις βλεφαρίδες και το ζευγάρι χανόταν στις φυλλωσιές.
Στα χρόνια τα ανέμελα, στα χρόνια τα παλιά.
Η ιεροτελεστία του ζευγαρώματος υπήρξε απαιτητική και περιπετειώδης. Κλειδί στην υπόθεση και την μελλοντική έκβαση του φλερτ, ο τίτλος του βιβλίου. Όσο πιο πονηρό, τόσο πιο γρήγορο το τίναγμα της ανθισμένης αμυγδαλιάς.
…
Επιστροφή στο σήμερα, στα χρόνια του Ντιβιντί.
Τα δεδομένα δείχνουν διαφοροποιημένα ως ένα βαθμό. Νύφες και παλικάρια γίνανε μαλλιά κουβάρια. Η ουσία του φλερτ και η βαριεστιμάρα φαίνεται να παραμένουν σταθερές αξίες.
Η γυναίκα έπαψε να κακαρίζει στο γρασίδι, σήκωσε το τόξο και βρέθηκε στον ρόλο του κυνηγού. Όσο θηλυκά δεν το αντιλήφθηκαν ακόμη, είτε είναι εκτός συναγωνισμού, είτε εκτός πραγματικότητας, με σοβαρό ενδεχόμενο να ξεπεραστούν από τον χρόνο και την βαρύτητα.
Τα θέατρα του νυφοπάζαρου έχουν μεταφερθεί σε καφέ, μπαρ και για να μην παρασυρθώ σε κοινοτυπίες, σε κάθε περίπτωση όπου διασκεδάζει ο κόσμος σήμερα. Μια πρόσφατη εκδοχή των σημείων συνάντησης αποτελούν τα ίντερνετ καφέ.
…
Ο Άδωνις, ο ήρωας της αποψινής μας ιστορίας είναι πρόσωπο υπαρκτό. Για να καταπολεμήσει την ανυπαρξία του, επιλέγει να ξοδεύει ώρα μπροστά σε μια οθόνη, συνευρισκόμενος με όμοιους του και σε καμία περίπτωση έγκλειστος στους τέσσερις τείχους.
Με μια γρήγορη ματιά, ο Άδωνις δεν διαφέρει σε τίποτα από τα υπόλοιπα καγκούρια που λυμαίνονται τον χώρο. Όμως η εικόνα του διαφέρει αρκετά από την πραγματικότητα. Ο Άδωνις τυχαίνει να εργάζεται ανάμεσα σε δυο βιβλιοπωλεία. Αγαπημένη του συνήθεια, να αφιερώνει χρόνο σε αυτά, δίνοντας στυγνά το ένα στο άλλο! Στο ενδιάμεσο καταφέρνει με επιτυχία να επικοινωνεί με ανθρώπους καλλιεργημένους, εκκεντρικούς ή πνευματώδεις. Χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, χάρη σε μια ιδιάζουσα αντίληψη των πραγμάτων, έχει το προνόμιο να καταλαβαίνει οτιδήποτε είναι αποτυπωμένο σε απλή και κατανοητή γι’ αυτόν γλώσσα. Σχεδόν πάντα μπορεί να σου βγάλει off τη βαρεμένη μαντάμ με τα τρία ντοκτορά και τα επτά πτυχία. Αρκεί να είναι σε θέση να τα αποτυπώσει.
Ο Άδωνις έμαθε να χτυπάει τα πλήκτρα, μονάχα για να μπορεί να επικοινωνεί διαδικτυακά. Έφτασε να γνωρίζει τα πάντα, εκτός από ένα μικρό κουμπάκι κάτω δεξιά που έχει την τελεία!
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα καγκούρια γύρω του, ο Άδωνις δείχνει σοβαρός. Ενώ οι άλλοι κρύβονται στο καβούκι τους για να κατεβάσουν την τσοντούλα τους ή να αναλωθούν στα μπαμ μπουμ, ο Άδωνις είναι χαλαρός. Θα παίξει το τάβλι του, θα αναζητήσει μοναχικές ψυχές για chat. Τέλος πάντων, θα ασχοληθεί με κάτι αξιοπρεπές.
Μοναδική παραφωνία είναι πως πολλές φορές θα καθίσει να διαβάσει το παρών blog. Μάλιστα κυρίες και κύριοι! Ο Άδωνις είναι τακτικός αναγνώστης μου. Δεν θέλει κόπο, τρόπο θέλει, τα ξανάπαμε. Ήλπιζε πως κάποτε θα γράψω γι’ αυτόν. Και σήμερα τα κατάφερε.
Συχνά πυκνά θα βρει κάτι να διαβάσει. Κι αν πάλι ξενερώσει, θα γυρίσει να βρει κάποιο από τα παλιά και αγαπημένα. του
Έτσι και εκείνη την πρόσφατη βραδιά. Αντί να παίξει τάβλι και να κάνει chat, γύρισε στο thinkpo8. Η διαφαινόμενη τέταρτη συνέχεια του Ουώλτερμπερυ Κλιφς δεν είχε αναρτηθεί ακόμη. Βαριόταν.
Δίπλα του ένα άγνωστο γκομενάκι, φοιτήτρια που ξέμεινε μέχρι αυτή την εποχή στο νησί. Την είχε παρατηρήσει και νωρίτερα, πριν ασχοληθεί με το πως θα σκότωνε την δικτυακή του ώρα. Πρέπει να είχε μείνει κάμποσο.
Όταν ξανασήκωσε τα μάτια του από το γυαλί, η κοπέλα παρέμενε στην ίδια θέση. Την κέρασε καραμέλες αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να της πιάσει κουβέντα. Οι δυο πιγκουΐνοι κλείστηκαν ξανά στον κόσμο τους.
Ο κόσμος στο καφέ έδειχνε να αραιώνει. Τρεις κι ο κούκος, όμως και οι δυο φυλούσαν το πόστο τους. Ησυχία.
Ο Άδωνις, πικραμένος από τις μηδαμινές εξελίξεις στο thinkpo8, έψαξε και βρήκε δυο διαχρονικά αγαπημένα του κομμάτια. Το «Ρούνι το gourmet γουρούνι» και το «Ο Μουλάς,οι παρθένες και τα ξυραφάκια». Τα εκτύπωσε για να δείξει στον περίγυρο πως είναι ένας intellectual τύπος και όχι κανένας τελειωμένος που παίζει καραγκιοζάκια.
Ξεκίνησε να τα διαβάζει και να αναπολεί την πρώτη φορά που τα είχε πιάσει στα χέρια του. Γελούσε μόνος και δυνατά, διαταράζοντας την παγωμάρα που επικρατούσε στο άδειο μαγαζί.
Ήταν τότε, που για πρώτη φορά το γκομενάκι έπιασε κουβέντα στον Άδωνι και όχι το αντίστροφο. Τον ρώτησε τον λόγο που χαχάνιζε σαν κότα.
«Διαβάζω κάτι π@παριές», είπε και μοιράστηκε μαζί της τα χαρτιά.
Πιστός στην πρακτική του, δεν δίστασε να δώσει για άλλη μια φορά τον συντάκτη των κειμένων καθώς και τον τόπο εργασίας του.
Η κοπέλα πρέπει να γέλασε με τη σειρά της.
Ο πάγος μεταξύ τους είχε σπάσει.
Εκείνος πρότεινε να συνεχίσουν με ένα ποτάκι και δίχως αντιρρήσεις οι πιγκουΐνοι βρέθηκαν στο απέναντι μπαράκι να μπεκροπίνουν. Το ένα έφερε το άλλο κι έπειτα από πολλά ποτήρια έφυγαν για το διαμέρισμα.
Με το αλκοόλ να περιφέρεται, το ζεύγος ελευθέρωσε το κτηνώδες πόθο που έκρυβε και εξελίχθηκαν σκηνές απείρου κάλλους. Επικρατούσε πολικό ψύχος, οπότε μην παραξενευτείτε εάν ο κρυουλιάρης Άδωνις φόρεσε τσίτσιδος το γουναρικό και κουνώντας το χρυσαφικό παρίστανε τον κλώνο του Puff Daddy!
Λεπτομέρειες δεν ρώτησα. Πρέπει να είχε σεξ.
…
Πολλοί παρακαλούν να τους εντάξω σε κάποια από τις ιστορίες μου. Ο Άδωνις δεν αποτελεί εξαίρεση. Όμως όλοι μαθαίνουν πως δεν γράφω κατά παραγγελία. Δε μου βγαίνει. Παρά τα απανωτά Χ, εκείνος επέμενε να μου μοιράζεται ιστορίες, αληθινές ή μη. Με την ελπίδα πως κάποια μέρα θα άλλαζα γνώμη.
Δεν θα τα είχε καταφέρει, παρά τον καφέ που κέρασε, δείγμα πως η εξιστόρηση του πλησίαζε στην πραγματικότητα. Το αντιλαμβανόσουν από την ευθυμία που κουβαλούσε μαζί με τον δίσκο.
Ίσως να έχασε λίγο στον ρεαλισμό ή στην μεταφορά του, αλλά το σκηνικό μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Επειδή μου παρουσιάστηκε μια εντελώς διαφορετική πτυχή.
Υπολόγιζα πως μερικά κείμενα μπορεί να αρέσουν σε συγκεκριμένους κάθε φορά ανθρώπους. Όμως να είναι η αιτία να συνευρεθούν στο κρεβάτι, ομολογώ πως δεν το είχα καν φανταστεί.
Μάλιστα, έγινε και αυτό!
Πο8, ο συγγραφέας του έρωτα!
Άντε μετά να μην τη ψωνίσεις!
Last night a Rooney saved my life!
Την κοπέλα δεν έτυχε να τη δω ακόμα, μιας και το περιστατικό είναι φρέσκο. Ας την αφήσουμε όμως στην απ’ έξω. Ήδη πρέπει να τράβηξε πολλά.
Όσο για τον Άδωνι.
Είχες, δεν είχες με συγκίνησες μέρες που είναι.
Καλά Χριστούγεννα φιλαράκο.

Υ.Γ. Το κέρασμα που λέγαμε; Σαν τον Θεόφιλο με κατάντησες. Που ζωγράφιζε για ένα πιάτο φαγητό. Εγώ βολεύομαι και με ένα καφέ στην ώρα του!