Ο Μπάμπης ο Μάρλευ είχε επισήμως πολλά παιδιά. Για την ακρίβεια δεκατρία! Αυτό δε σημαίνει πως όπου έβρισκε φως έμπαινε. Όχι.Τρία τα έκανε με την γυναίκα του την Ρίτα βεβαίως. Άλλα δυο τα είχε καβάτζα η Ρίτα από προηγούμενους δεσμούς ενώ τα υπόλοιπα.... οκτώ τα έσπειρε από εδώ και από εκεί! Μπράβο στο κουράγιο του, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα.
Όπως συμβαίνει στους περισσότερους γόνους θρύλων, σχεδόν όλα τα τέκνα του Μάρλευ ακολούθησαν (εξαργύρωσαν) το όνομα που είχε ο πατέρας τους στην πιάτσα.
Αυτός που ξεχώρισε κάπως είναι ο Ζίγκης ενώ κάτι πήγαν να κάνουν και ο Δαμιανός και ο Ιούλιος των Μάρλευ. Όχι πολλά πράγματα πάντως και τα λίγα που ξεχώρισαν ήταν διασκευές του αείμνηστου. Είναι δηλαδή σαν να εμφανίζεται κάποιος Γιωργάκης στη συντονιστική και να είναι για σφαλιάρες, οπότε για να σώσει το τομάρι του θα πετάξει ένα «Ανδρέας» και θα χειροκροτήσουν τα συντρόφια.
Τόσο χάλια το σόι των Μαρλεάδων, λίγο καλύτερα από αυτό των Παπανδρέου. Όμως επειδή είναι ιεροσυλία να συγκρίνω κοτζάμ Μπάμπη με τον Μιμίκο, ας κλείσει η παρένθεση.
Μια τοσοδούλα λεπτομέρεια, όλα τα Μαρλεάκια είναι Αμερικάνοι πολίτες (θα μου πεις και τα άλλα τα....) με τα Thanksgiving και τα 4th of July. Στις Σιχαμένες Πολιτείες γεννήθηκαν και εκεί ζουν ακόμη. Οπότε κανείς δεν περίμενε να κάνουν παπάδες, παρά μόνο αρπαχτές.
Σε αντίθεση με τους αδερφούς του, ο Στέφανος ξεκίνησε σεμνά και ταπεινά, δίχως τις φιλοδοξίες και τα καραγκιοζιλίκια των υπολοίπων. Ήταν μουσικός παραγωγός και αναλάμβανε την επιμέλεια δίσκων. Επειδή ως γνωστό, η δουλειά του δεν απέδιδε τα εκατομμύρια, πήρε κι αυτός τον κακό τον δρόμο.
Έτσι, την περασμένη άνοιξη «ένας ακόμη Μάρλευ» κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο “Mind Control”. Το αλμπουμάκι κέρδισε για την πλάκα του πέντε βραβεία Grammy και συγκαταλέγεται ως ένα από τα καλύτερα του 2007, όχι μόνο στον χώρο.
Αν και η έννοια του album έχει εκφυλιστεί με το παγκόσμιο ιστό, ας θεωρηθεί πως το “Mind Control” ανήκει στα 4-5 δισκάκια που μου άρεσαν φέτος.
Άκουσα για πρώτη φορά το ομώνυμο κομμάτι αρχές καλοκαιριού στον ράδιο και μανιωδώς ξεκίνησα να μαζεύω και τα υπόλοιπα όπου τα εύρισκα.
Σε γενικές γραμμές, η πλειοψηφία των τραγουδιών παραπέμπει ευθέως στον ήχο του μπαμπά, ενώ αν είχε προσεχθεί σε κάποια σημεία και ο στίχος θα έκανα αναφορά για αριστούργημα.
Ο Στέφανος είναι εμφανώς παιδί του πατέρα του. Στη φωνή, στην γκάμα των τραγουδιών (κλαψιάρικα, πολιτικά, ρασταφάρι), στα πάντα. Ή τουλάχιστο τον έφτιαξαν έτσι και το αποτέλεσμα βγήκε υποφερτό. Γιατί όπου υπάρχει ζήτηση, εμφανίζεται και η αντίστοιχη προσφορά.
Για να μην φλυαρώ αδίκως, θα σταθώ σε μερικά τραγούδια και θα κλείσω.
“Mind Control” – Ιδανικό για αντι-global πανηγυράκια, μετά τον Μανωλάκη τον Τσάο, τα ταγάρια και τους μπερέδες. Ένα κομμάτι που ονομάζεται «Πλύση Εγκεφάλου» δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικό. Περιέχει εύηχα τσιτάτα με αγαπημένο μου το “corruption of your thoughts, destruction of your soul”.
“Iron Bars” – Με την συμμετοχή του Ιουλίου Μάρλευ. Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες. “Let me out, let me out, I’m an angry lion”. Λίγο dancehall αλλά παλεύεται.
“Lonely Avenue” – Για ξενύχτια νταλκαδιάρικα. “Stand in love, don’t fall in love!”
“Fed Up” – Μερικές φορές σε πιάνουν οι τύψεις.
“Inna di Red” – Καθαρό ρασταφάρι κομμάτι. Δύσκολο να καταλάβεις καθαρά τι λέει ο ποιητής. Κι αν κάποτε τα καταφέρεις, δεν λέει και πολλά πράγματα! Πιάνει τα Τζα και κάπου λέει ένα πετυχημένο:
“None shall escape Jah judgment / Jah judgments gonna call on you”
Όλα αυτά τα γραφικά που έκαναν την Ιαμαική γνωστή δηλαδή. Επίσης κλαψιάρικο αλλά ακούγεται.
Υπάρχουν και αρκετά άλλα που πιθανόν να τραβούσαν την προσοχή σας, όπως το “Traffic Jam” μαζί με τον Δαμιανό, το οποίο είναι καθαρά dancehall, αλλά αυτά δεν μου αρέσουν, οπότε...
Εκτός του “Mind Control”, Υπάρχουν δυο κομμάτια τα οποία γουστάρω κάμποσο και με την ευκαιρία να τα προσθέσω:
“Chase Dem” – κομμένο και ραμμένο για εκλογές, για παραλία και για κάψιμο! Από τα αγαπημένα μου.
“In Love with you” – ντουέτο με την Erykah Badu, για μέλωμα.
Να σας δώσω τους στίχους από τα τραγούδια του Mind Control.
Και να κλείσω εδώ, μιας και τα μουσικά δεν τα διαβάζει κανένας!
Πάντως, ο Στέφανος των Μάρλευ είναι καλός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου