Εκλογική συμπεριφορά και ποσόστωση

Δεν αντέχω την υπερβολή. Ειδικά όταν είμαι άκεφος, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες αντιστάσεις ώστε να συγκρατήσω εαυτό. Χτες το βράδυ ένας γνωστός με φώναξε σπίτι του για ένα κρασί. Προς θεού, δεν είμαι μισογύνης. Μονάχα δεν αντέχω την υπερβολή. Μαζί μας και δύο κοπελίτσες χαριτωμένες αλλά ψόφιες μέχρι αποσύνθεσης. Τους βρήκα να συζητάνε για το πως η γυναικεία συμμετοχή στα ψηφοδέλτια θα πρέπει συνταγματικά να κατοχυρωθεί στο 50%. Ακριβώς ότι χρειαζόμουν μετά τη δουλειά. Φουλ στην ψυχαγωγία.
Μάταια προσπαθήσαμε με σφήνες να αλλάξουμε κουβέντα. Το κρασί τελείωνε και οι σουφραζέτες της ρεάλ πολιτίκ δεν έλεγε να ξεκολλήσουν. Πιστεύω (για την ώρα) πως οι γυναίκες μπορούν να ασχοληθούν με την πολιτική και με αρκετή επιτυχία. Όχι όμως με το ζόρι, όχι από την ανάγκη να κλείσουν κάποιο ψηφοδέλτιο. Φυσικά και δεν το ανέφερα μπροστά τους. Με δυο-τρεις αριστοτεχνικές κινήσεις θα μπορούσα να γίνω αρεστός, αλλά έπειτα, θα έπρεπε να συνεχίσω το ίδιο βιολί. Και δεν είχα καμία διάθεση όπως προείπα. Το κρασί έπιασε πάτο και αγωνιούσα να ακολουθήσω το γέρικο κουφάρι μου πίσω στην παράγκα. Έμπνευση της στιγμής μία ιστορία σχετικά πρόσφατη. Σίγουρα θα δυναμίτιζε την ατμόσφαιρα και θα έδινε μία θεαματική έξοδο. Χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό την έριξα στο τραπέζι. Είχε ως εξής:
Ο Βαγγέλης, παλιός φίλος έχει εδώ και χρόνια γυρίσει στο χωριό του στην Πελοπόννησο. Είναι ψηφοφόρο σε ένα σουρεάλ Καποδηστριακό δήμο όπου το ένα χωριό από το άλλο μπορεί να έχει 500 μέτρα υψομετρική διαφορά. Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές ο Μπιμ, τρανός μεγαλοκτηνοτρόφος κατέβαινε υποψήφιος δήμαρχος με τους Τσίου. Η ποσόστωση του επέβαλε να βρει κάμποσες γυναίκες να πλαισιώνουν τον συνδυασμό του. Αφού εξάντλησε όλες τις περιπτώσεις, υπολειπόταν ακόμη μία γυναικεία υποψηφιότητα. Αναγκάστηκε να συμπεριλάβει την ανιψιά του, εικοσικάτι χρονό κοριτσάκι, πεταχτούλα και σαν τα κρύα τα νερά. Που ενδεχομένως να πίστευε πως Αυτοδιοίκηση είναι ονομαστή ντισκοτέκ στην πρωτεύσουσα. Λίγες μέρες πριν την κάλπη η ανιψιά Μπιμ βρίσκει σε ένα καφέ τον Βαγγέλη και μετά από το ποιηματάκι που μετά δυσκολίας είχε αποστηθήσει, τον προέτρεψε να την σταυρώσει. Ο Βαγγέλης είναι λαϊκό παιδί και τα λεγόμενα του έχουν σημαντική αξιοπιστία. Σας μεταφέρω τον μεταξύ μας διάλογο όπως τον έχω συγκρατήσει:
- Την κοιτάζω από πάνω έως κάτω. Είχε ένα σωματάκι κόλαση. Χαμογελώ και της χαϊδεύω το μάγουλο. Της πρότεινα «Αν στήσεις κ#λο, θα σου βρω κι άλλους 5 σταυρούς.»
- Και την ψήφισες;
- Την πήδηξα!
- Εν τέλει, βγήκε;
- Όχι, αλλά την πήδηξα....