Διακοπή ρεύματος συνέχεια. Είχα μόλις τελειώσει το άρθρο για το καζίνο. Άρχισα να μονολογώ φωναχτά όποιο γ@μοστ@υρίδι μου ερχόταν βολικότερα. «Όχι Πο8, δεν αξίζει», συλλογίστηκα επίσης φωναχτά. Δεν έπρεπε να δώσω αφορμή στους αδίστακτους διώκτες μου που μαζεύουν στοιχεία για να με μπαγλαρώσουν ως σχιζοφρενή. Κράτησα τα προσχήματα και το γύρισα στη σιγή. Ξεφυσούσα έντονα. Ξεφυσούσα, ξεφυσούσα, ξεφυσούσα… μπράβο έσβησε το κερί. Πρέπει κάπου να είχα καταχωνιασμένα άλλα είκοσι εννιά. Άδικα τα έψαχνα, καθώς η Κουτσή Μαρία τα είχε μαζέψει και τα έριξε από τον τέταρτο σε μια πρόσφατη thirty ντέρτι κρίση μου. Έμεινα εκεί, ξάπλα στο χαλί και σε απόλυτο σκοτάδι, προσπαθώντας να καλμάρω.
Σταδιακά ένοιωθα τύψεις που κακοχαρακτήριζα ένα άτομο για το οποίο δεν γνώριζα το παραμικρό. Τα θαλασσινά μποφόρ γρατζουνούσαν την τζαμόπορτα. Και έκαναν «Ούουου, ούουου, ούου».
Και καταφτάνει στο νου το αρχέγονο ρητό:
«Η άποψη είναι σαν την κ#λοτρυπίδα, καθένας έχει από μια»
Παρά την ένταση, τα «Ούουου», τις τύψεις και τις κ#λοτρυπίδες έδειχνα να ηρεμώ και έκλεισα τα μάτια.
Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να συμφιλιωθώ με τον άγνωστο παράγοντα. Πετάχτηκα απότομα όρθιος όπως θα έκανε ο καθένας από εσάς όταν διαπερνούσαν το κορμί του εκατομμύρια watt από το εδώ εργοστάσιο της ΔΕΗ.
«Έχω και εγώ κ#λοτρυπίδα κυρ ξενοδόχε! .. Άποψη για τον τουρισμό για να σου δώσω να καταλάβεις!»
Τα βαριά μου βλέφαρα σχηματίζουν ορθή γωνία με τον οισοφάγο. Το δωμάτιο φωτίστηκε από ένα κάτασπρο φως. Ήρθε το ρεύμα; Όοχι. Έλαμπα ολόκληρος απ’ το πηγούνι ως τα αυτιά! Ήμουν αυτόφωτος, ο άνθρωπος πυγολαμπίδα, ήμουν και εγώ φωστήρας, μπορεί και η Ένωση Ξενοδόχων!
Πράγματι, διατηρώντας μία στοιχειώδη αυτογνωσία, τα υπουργεία Τουρισμού και Οικονομίας χρειάζονται αρκετούς ανθρώπους πυγολαμπίδες σαν τη πάρτη μου πριν γεμίσουν την επικράτεια με καζίνο.
(συνεχίζεται αργότερα γιατί νύσταξα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου