Ένα emo τραμπούκος

Όταν πήγαινες αγόρι μου με τα kinky κρακεράκια, εγώ ήμουν ήδη στα μισά!
Σ’ εσένα απευθύνομαι, αξύριστε μαλλιά λαθραναγνώστη...
Επειδή το έχω χοντρύνει τελευταία με τα ρετρό, δεν θα αρχίσω να διηγούμαι πως και πότε ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με την εικονιζόμενη συσκευασία.
Κάνε κράτει στα φλασμπάκ, χειμώνας έρχεται!
Για να βάλω και τους υπόλοιπους στο κλίμα, να σου θυμίσω ότι το πρωί μου έστειλες μελιδόνι με εκείνες τις εταιρίες που λόγω έκφυλου (στην ελληνική γλώσσα) ονόματος, δεν θα έπιαναν ποτέ στην χώρα μας.
Ωραίες περιπτώσεις είχες συμπεριλάβει. Για καθαρά λόγους ευθιξίας και προς αποφυγή αχρείαστης βωμολοχίας, δεν θα τις αναμεταδώσω.
Υπάρχουν, θα προσέθετα μερικές που παρά τις αντίξοες εμπορικές συνθήκες λόγω του ονόματος της μητρικής εταιρίας, κατάφεραν να πετύχουν την καταξίωση στην αγορά.
Τρανό παράδειγμα, μια γιαπωνέζικη αυτοκινητοβιομηχανία που εξειδικεύεται σε βαρέα οχήματα. Αν νομίζεις πως πρόκειται για καμία φίρμα της πλάκας, δεν έχεις παρά να κοιτάξεις οποιαδήποτε σύγχρονο σκουπιδιάρικο.
Όλα έχουν ένα όνομα, μια εγγύηση.
Χίνο Μότορς Τζαπάν!
Αν μάλιστα μπεις στον κόπο να τηλεφωνήσεις στην τοπική αντιπροσωπεία, κάποια κοπελίτσα με παιχνιδιάρικη φωνή θα σου απαντήσει:
«Χίνο Ελλας, Καλημέρα Σας».
Ούτε να τολμήσεις να γελάσεις, σάτυρε! Που δήθεν κόπτεσαι για τα εργασιακά δικαιώματα. Για τον βασικό μισθό, η καημένη είναι υποχρεωμένη να λέει μια συγκεκριμένη λέξη αμέτρητες φορές καθημερινά. Δυστυχώς για εκείνη, στην ομιλία δεν φαίνεται η ορθογραφία!
Μπορεί να το πάει δικαστικώς, ξέρεις, για βιασμό προσωπικότητας. Ή στην τελική να δηλώσει παραίτηση, λόγω παρατεταμένης αφυδάτωσης.
Ντροπή και αίσχος!
Και τα υπόλοιπα μου άρεσαν, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Αξύριστε μαλλιά λαθραναγνώστη, η νορβηγική φάμπρικα με τα κρακεράκια Κάβλι είναι κολοσσός, δεν μιλάμε για κανένα τυχαίο μέγεθος. Αλήθεια!
Κάποτε, όταν την ανακάλυψα, είχα σκαρφιστεί μερικές διαφημίσεις σε περίπτωση που επεκτεινότανε προς τα μέρη μας. Όμως νομίζω, αρκετή χυδαιότητα για σήμερα!
Χτες Τετάρτη δεν έκανα τίποτα!
Τίποτα παραγωγικό, μόνο μουσική. Ξέθαψα δισκάκια δίχως ετικέτα και το πήρα σερί. Κυρίως indie, πριν το 2002 όπου και είχα αρκετό υλικό. Δεν έβρισκες ταμπελάκι για δείγμα ενώ οι μετακομίσεις τα είχαν σκορπίσει με αποτέλεσμα να βρω τα μισά.
Βασανιστήριο μεγάλο, ειδικά αν υπάρχει διάθεση.
Αλλά, με ξέρεις για θιασώτη της οργάνωσης;
Πλάκα είχε, τρεις ξεκίνησα, έντεκα τέλειωσα!
Έφτιαξα και ένα φάκελο όπου κρατούσα μέσα μερικά, μήπως και τα δώσω σε μια γνωστή που της το έταξα. Με τα πολλά, μαζεύτηκαν πάνω από 400!
Αφού είμαι σε θέση να χτυπιέμαι ακόμα, έστω στην ιδιωτική και φερέγγυα θαλπωρή της παράγκας, μη μιλάς καθόλου! Πλάκα είχε, να δω πότε θα με διώξουν από τη γειτονιά!
Πολλά και διάφορα άκουσα. Όπως είπα κάπου αλλού, για κάποια κομμάτια ντρεπόμουν τότε ενώ για άλλα ντρέπομαι σήμερα.
Μέσα στον ποταμό, μου κάθισε αρκετά καλά το Crystal (από New Order) όπως και το Riverboat Song (Ocean Colour Scene). Για το δεύτερο μπορεί να βγει κάποια ιστορία. Αφού πρώτα τελειώσω τα χρωστούμενα, καθώς κατά τα φαινόμενα το έχω κωλοβαρέσει εντελώς!
Τελικά, που λες, θέλει προσπάθεια για να δόσεις ένα φινάλε σε τούτον εδώ τον παράταιρο κόσμο. Ιστορίες πάντα υπάρχουν και συνεχώς δημιουργούνται από το τίποτα. Χρόνος και διάθεση απαιτούνται για να τις παγώσεις στο χαρτί.
Ειδάλλως, η επαναλαμβανόμενη προφορική εξιστόρηση σε κατηγοριοποιεί κάπου αλλού. Ας πούμε στον κύκλο των γεροπαράξενων φλύαρων παραμυθάδων.
Αυτά για την ώρα αξύριστε μαλλιά λαθραναγνώστη. Θα μπορούσα να στα στείλω με το περιστέρι. Όμως είχα να λαλήσω πάνω από μια εβδομάδα. Οπότε, ήταν προτιμότερο να το ανεβάσω σε κοινή θέα.
Κλείνοντας, άσε τα ανήθικα κρακεράκια επί μέρους. Ανατρέχοντας και πάλι στο μουσικό απόγευμα και παρατηρώντας δεύτερη φορά την λίστα με τα κομμάτια που ξεδιάλεξα, μου μένει μια περίεργη αίσθηση.
Εάν, αντί ήχων, έμπλεκα εποχές και καταστάσεις, με τα σημερινά κοινωνιολογικά δεδομένα, ξέρεις τι θα ήμουν;
Μάλλον... Κάτσε να δούμε πως θα στο πω για να γίνω κατανοητός....
Αν λοιπόν ο υπογράφων εξακολουθούσε να κουβαλάει τα μυαλά που είχε πριν 5 με 10 χρόνια, το πιθανότερο ήταν να το έκοβες για...
Ένα emo τραμπούκο!
Ευτυχώς όμως, όλα είναι υποθέσεις, ένα σχήμα λόγου. Δεν εμφανίστηκαν ανησυχητικά σημάδια. Όλα βαίνουν καλώς, ή έστω...
Οι ζωτικές ψυχικές λειτουργίες του ασθενή βρίσκονται εκτός κινδύνου!
Άντε καλημέρα, πολύχρονος κιόλας.
Υλικό υπάρχει, να στρώσω πισινό χρειάζεται.