Σκανκ

Ετυμολογικά, η λέξη skunk παραπέμπει σε οκτακόσια πενήντα πράγματα.
Από ασβό μέχρι ένα είδος «χόρτου» της Καραϊβικής.
Μια εκδοχή του skunk, έχει να κάνει με μια ψυχική διάθεση.
Της ευρύτερης κατηγορίας «δεν ξέρω τι θέλω».
Πιο συγκεκριμένα...
Είσαι λέει αδικαιολόγητα βαριεστημένος και πλακώνει λόγου χάρη ένα δροσερό πιπινάκι. Από μόνο του, στο μιούτ (σιγή) κάτι λέει, παραπέρα τίποτα.
Χαριτωμένο όπως στέκει, δεν σου πάει η καρδιά να το αποπάρεις. Επίσης είναι αρκετά ντροπαλό για χάζι.
Επομένως περιμένεις...
Πρώτο άκυρο... δεύτερο άκυρο... τρίτωσε το κακό!
Αντιλαμβάνεσαι πως άλλοι που βρίσκονται στην ίδια θέση, πληρώνονται αδρά. Επειδή σου είναι δύσκολο να κοστολογήσεις την υπομονή, εξετάζεις εναλλακτικές για να το στείλεις το ταχύτερο δυνατό, αφού πρώτα πετάς μερικά σιωπηλά μπινελίκια για τις αδικίες της ζωής και την άνιση κατανομή των ειδών!
Ανασηκώνεις τα χέρια ψηλά. Στο αριστερό κρατάς το «Στείλ’ την», στο δεξί «Να την πληγώσεις κρίμα είναι». Και τα αφήνεις έτσι! Ψηλά προς τον ουρανό, με τις παλάμες γεμάτες με δύο άϋλες αποφάσεις, να αιωρούνται απροσδιόριστα στον αέρα.
Εβρισκόμενος στην πλήρη άγνοια, αδυνατείς να επιλέξεις το σωστό. Μύστης της βαθιά ανατολικής φιλοσοφίας, παριστάνεις τον σοφό βραχμάνο ασκητή, που μπορεί να ξέχασες το όνομα αλλά επαναφέρεις πάντα την τακτική αρμονικής εντροπίας.
«Μείνε όπως είσαι», συμβουλεύει το κήρυγμά του.
«Άσε τις φύση να σου δείξει τον δρόμο», συγκρατείς προτού η εικόνα του εξαφανιστεί από το κοσμικό σου πεδίο.
Ξάφνου οι επιγραφές στα χέρια σου αλλάζουν. Στο δεξί σχηματίζεται ένα «Την παλεύω» ενώ στο αριστερό διαφαίνεται ένα επικό «Τον πούλο»!
Τώρα πια γνωρίζεις. Μονάχα η φύση δύναται να σε καθοδηγήσει προς το σωστό, το απόλυτο, το αληθινό!
Παγώνεις τα χέρια, νεκρώνεις τον χρόνο. Περιμένεις το σημάδι.
Το πιπινάκι εξακολουθεί να φλυαρεί αλλά δεν σ’ ενδιαφέρει πια. Συγκεντρώνεσαι για να αποκρυπτογραφήσεις το σημάδι.
Αισθάνεσαι ένα μυγάκι να διαγράφει ελλειπτική τροχιά σε ένα δωμάτιο, αποφεύγοντας με επιδέξιους χειρισμούς τα αντιαεροπορικά από τις χλωμές ατάκες που εκτοξεύονται κατά ριπές.
«Έλα μυγάκι. Γιου καν ντου ιτ»!
Η πίστη σου, του έσωσε τη ζωή. Τα κατάφερε!
Το κοιτάς και ανταποδίδει! Έφτασε η ώρα που επεδίωκες.
«Έλα να με λυτρώσεις» φωνάζεις στο ριψοκίνδυνο κολεόπτερο.
Εκείνο, διστακτικό και απορριμμένο δεν δείχνει να έχει κατασταλάξει.
Μια μπάντα αριστερά, μία μπάντα δεξιά, εκνευρίζεται και αντί να προσγειωθεί σε κάποιο από τα δύο ανοικτά χέρια – ελικοδρόμια, πάει και σου κολλάει ακριβώς κέντρο στο δόξα πατρί!
Την μύγα την έλεγαν Πόντιο Πιλότο!
Αφού η φύση όρισε την σολομώντειο λύση, δεν μένει τίποτε άλλο από το να δεχτείς το πεπρωμένο σου και να πράξεις αναλόγως.
Δειλά, δηλώνεις συμμετοχή στην κουβέντα. Κουνάς το κεφάλι και επιτρέπεις στις λέξεις να εξέλθουν της στοματικής κοιλότητας.
«Ναι, έτσι πρέπει να είναι...», ακούγεται από την πλευρά σου.
Παύση δευτερολέπτων για να επαναληφθεί.
Μπούρου... μπούρου... μπούρου...
Στην περίπτωση σου όμως τι θα έπραττε κοτζάμ βασιλιάς Σολόμωντας ;;
Χαζεύεις τον ουρανό.
Αντλείς δύναμη.
Κλείνεις τα μάτια.
Όποια λέξη σου παρουσιαστεί πρώτη είναι βέβαιο πως θα είναι η λύση.
Βαθύ σκοτάδι.
Δεν ακούς το πιπινάκι δίπλα.
Είσαι εσύ, μόνος με το ιδεατό.
Θα μετρήσω μέχρι το τρία, θα ξυπνήσεις και θα ελευθερωθείς.
Τακ... Τακ... Τακ...

«Γλειφομ...»
...

ΤΕΛΟΣ (το πιπινάκι!)

Αφιερωμένο στον Μητσάρα τον μπάρμαν!