Αυτά έχει η διεθνής καριέρα

Έπαιζα ένα πρωινό, εκεί στα τέλη του Σεπτέμβρη. Δεν ήταν προμελετημένο, από μια απροσδιόριστη διάθεση άρχισαν όλα. Μερικά κλικ, δυο ατάκες της στιγμής και την συνέχεια την ξέρετε.
Πάντα έγραφα, κουλά ή μη, δίχως να ολοκληρώσω τα περισσότερα. Δεν τα διάβαζε κόσμος, ίσως επειδή δεν το επεδίωκα. Τύχαινε μερικές φορές, κανένας μουσαφίρης να χαζεύει τα μισοτελειωμένα σεντόνια στον υπολογιστή, κάνοντας σχόλια.
Μέχρι εκεί...
Συλλέγοντας παραστάσεις και γνωρίζοντας ανθρώπους, είχα καταλήξει περίπου πως έπρεπε να προσδιορίσω τον όρο «συγγραφέας». Διατηρούσα ως πρότυπο έναν ιδιαίτερα ξεχωριστό και ταλαντούχο άνθρωπο, με μποέμ χαρακτήρα και κοφτερή αντίληψη.
Μην κοροϊδευόμαστε, ουδέποτε πίστεψα πως κάποτε θα μπορούσα να σταθώ επάξια δίπλα του, ούτε καν να τον πλησιάσω αντιγράφοντας. Ακόμη και σήμερα αποφεύγω να του κάνω ευθεία αναφορά, μάλλον γιατί μου χτυπά λίγο ιερόσυλα. Δυστυχώς για τους φίλους και αναγνώστες του, η τεράστια αυτή μορφή μας εγκατέλειψε ξαφνικά πριν μερικά χρόνια, ντάλα καλοκαίρι. Επιτρέποντας σε μια μεγάλη γκάμα χαρακτήρων να τον αποχαιρετήσουν εκεί που έπρεπε και να αναλογιστούν πως από μόνος του αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο ενός χωριού, μια εποχής και σωρειάς αναμνήσεων.
Βρέθηκα στην κηδεία του. Για πρώτη φορά, θα έδινα ότι είχα για να βρεθώ σε ένα απόμακρο πεζούλι, παρέα με τον εκλιπόντα. Ώστε να σχολιάζαμε με άθλιες φευγαλέες ατάκες τον εθιμοτυπικό και εθιμοταξικό αέρα... της κηδείας του! Σίγουρος είμαι, θα το επεδίωκε και ο ίδιος, εφόσον ήταν στο χέρι του.
Ένας αστραφτερό μυαλό, που χωρίς να γίνεται πικρόχολο, αξιοποιούσε στο έπακρο ένα περίβλημα κύρους και σοβαρότητας. Ήταν μια μοναδική ικανότητα που όριζε τον τρόπο που ζούσε και πορευόταν.
Αυτό εξακολουθώ να θεωρώ «συγγραφέας» και όχι το αντίθετο που επικαλούνται οι περισσότεροι σήμερα, όσο ψηλά και να βρίσκονται στην μαρκίζα. Δεν ασχολούμαι καν με τους... αυτοπροσδιοριζόμενους ή τους... επαγγελματίες. Θα γράψω κακίες και επειδή γνωρίζω κάμποσους, θα αποδοθεί λανθασμένα δόλος!
Γιατί μουρμουρίζω πάλι ;;;
Έχει παραγίνει το κακό τελευταία. Μην κάτσει να με συστήσουν σε κάποιο τρίτο. Οι μισοί θα χρησιμοποιήσετε το «γράφει» ή το «(είναι και) συγγραφέας».
Ξεφτιλίκι δεν είναι ;;;
Άλλο πράγμα να χαζέψεις κάτι που μπορεί να σου αρέσει και διαφορετικά να προσπαθείς να πειστείς πως έχεις το προνόμιο να συνομιλείς με κάποιον νέο... Δοστογιέφκι !!
Διόλου δεν την ψώνισα και ας φημολογείται το ακριβώς αντίθετο.
Για μια χούφτα φίλους και γνωστούς θέλω να γράφω.
Από εκείνους που δεν θα διστάσουν να μου την πουν αμέσως αν διακρίνουν τίποτα άκυρο ή στραβό.
(λείπει το επίμετρο... το απόγευμα)