Ευτυχώς που φτήνυναν οι σερβιέτες

Η ακρίβεια οδηγεί στη φτώχεια και οι αφραγκίες στην απόγνωση.
Γνωστό και χιλιοειπωμένο.
Βλέπω «ειδήσεις» και μαυρίζει η ψυχή μου. Το γυρνάω στο αθόρυβο και ακούω μουσική. Η μελωδία της ευτυχίας!
Περιμένω να προκύψει κάποιο δήθεν θέμα υψίστης εθνικής σημασίας μήπως και διαφοροποιηθεί το τροπάριο. Όχι απαραιτήτως πως θα αλλάξει κάτι. Το κόστος ζωής θα συνεχίζει να είναι πολύ ψηλά και η αγοραστική μας ισχύς θα συρρικνώνεται όλο και περισσότερο.
Μην εγκαταλείψετε από τώρα! Όχι, δεν θα ανακυκλώσω την μιζέρια του θέματος. Εισαγωγή ήταν, για να δηλώσω πως όποτε έχω αναμένο το κουτί, κλείνω τον ήχο. Σας συνιστώ να πράξετε όμοια, εφόσον είναι στο χέρι σας και η κατάσταση φαίνεται να πλησιάζει προς το απροχώρητο.
Με τους μπάτσους σκοπεύω να ασχοληθώ...
Κλιμακωτά, ίσως να έχω μαλακώσει λίγο. Ούτε απόλυτος είμαι, ούτε δεικτικός, ούτε τίποτα. Μια δουλειά είναι, σχεδόν όπως όλες τις άλλες. Με αρκετά κόμπλεξ, με λίγα χρήματα και με απειροελάχιστες προοπτικές πλην της διαφθοράς.
Θυμάμαι μια πρόσφατη συζήτηση με κάποιο φίλο. Είναι από εκείνους που στέκεται ελάχιστα απέναντι από το γυαλί, ενώ όταν το κάνει συνήθως είναι για άσχετο λόγο.
Έτυχε να μιλήσουμε για τα αστυνομικά...
Ανέδειξε μια σειρά, μάλλον αυτή με τους τύπους της φωτογραφίας. Γούσταρε αρκετά το μοτίβο της εργαστηριακής έρευνας και την εξιχνίαση μέσω αποδεικτικών στοιχείων.
Μέχρι εκεί καλά, άσχετα που πάντα είμαι με τους εγκληματίες!
Τι το ήθελε όμως, το πέταξε το άκυρο...
«...είναι βγαλμένο από την ζωή...»
Εκεί ξεράθηκα. Κυριολεκτικά. Ξεκινά ένα νευρικό, σε σημείο που ενοχλήθηκε. Με κατηγόρησε κυρίως για μηδενισμό, αλλά δεν με πτοούσε.
Είχα παρακολουθήσει μια – δύο φορές. Αποκλείω τις όποιες αντιρρήσεις για το «μη χέσω» κάστ με τις περιορισμένες υποκριτικές ικανότητες... τον ζεν πρεμιέ μυτόνγκα... την μάνα νοικοκυρά επιστήμονα... τον ιντελεκτουάλ σύμβουλο με τα εκατό πτυχία... το γεροντοπαλίκαρο αρχηγό...
Πολλά είναι, ας μη βγάλω χολή. Αφήστε που είχαν ένα μ.Χ (μικρό Χαριτωμένο) και το σκοτώσανε πριν ολοκληρωθεί ο πρώτος κύκλος. Για τόσο άθλια παραγωγή.
Οι παπακαλιάτικοι διάλογοι είναι τόσο αργόσυρτοι όσο χρειάζεται για να κλείσει ένα επεισόδιο! Παρόλα ετούτα, αν διαθέτεις την κατάλληλη κριτική διάθεση, μπορείς να το αναδείξεις σε μια άκρως διασκεδαστική και κωμική προβολή.
Κάθε συνέχεια και ένα φεστιβάλ μαύρου χιούμορ. Πρέπει να το έχουν αντιληφθεί όλοι οι συντελεστές πλην των τηλεθεατών!
Υπάρχει λέει... Εγκληματολογικό Εργαστήριο!!!
Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις!
Ααααϊντέεεε!!!!
Εδώ μέχρι και τις κορδέλες για τα γυρίσματα, ειδική παραγγελία τις κάνανε.
Ενστάσεις άπειρες, θα σταθώ στις πιο γενικές και χτυπητές.
Το τμήμα...
Φρεσκοβαμμένο. Καθαρό. Έχει λέει το σενάριο... καθαρίστρια! Χλιδή, μινιμαλιστική επίπλωση, με ντιζαινάτες καρέκλες και πολλά ευρύχωρα δωμάτια. Κάθε λαγωνικό έχει το δικό του πόστο. Αυτός και κανένας άλλος!
Ας μην κρίνουμε το «φανταστικό εργαστήριο», πλήρως εξοπλισμένο με πανάκριβα αντιδραστήρια που δεν έχουν λήξει και υπερπλήρες καταρτισμένο προσωπικό που αγνόησε το Μ.Ι.Τ. ή το Τζώρτζια Τεκ για τα πετροδόλαρα της ελληνικής αστυνομίας. Ένα ρίγος εθνικής υπερηφάνειας διαπερνά το στέρνο! «Μένουμε Ελλάδα» ένα πράγμα!
Παρακάτω, η διάθεση...
Φάτσες χαρωπές. Που δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν και ζουν το όνειρό τους σε λιτά... εικοσιτετράωρα ωράρια. Δεν τους απασχολούν οι υπερωρίες παρά μόνο η καταπολέμηση τους εγκλήματος. Ουδέποτε παραπονιούνται για τις αποδοχές, την λειψανδρία ή τις άδειες. Το καθήκον πάνω από μεροκάματο!
Προτείνω, όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος, το Υπουργείο να αγοράσει την σειρά και να την προβάλει στην σχολή αστυφυλάκων. Ώστε να τους δίνει κουράγιο.
«Κοίτα που μπορείς να φτάσεις στραβό όργανο! Σήμερα τροχονόμος. Όμως...μία μέρα μπορείς να γίνεις ένας αληθινός τιμωρός του εγκλήματος!»
Ααααϊντέεεε!!!! (επί δύο)

Η προσθήκη μιας αδιάβλητης «ενοχλητικής» υπηρεσίας εσωτερικών υποθέσεων ενισχύει κατά πολύ την αληθοφάνεια!

(συνεχίζεται)