Τόσο ωραία σαν ψεύτικα

Απόγευμα Σαββάτου, με κρύο και ψιλόβροχο. Ιδανικές συνθήκες για γράψιμο. Θέλω να μοιραστώ τόσα πολλά. Κι όμως θα προκύψουν τόσο λίγα. Ίσως επειδή οι εικόνες και οι ιδέες ανακατεύονται και γυρνάνε ανέμελα στο ωραίο μου πλυντήριο, αλλά σκοντάφτουν στον κόπο και τον τρόπο με τον οποίο θα εξέλθουν αυτού.
Κάτι σκάρωνα. Ας κάνω ένα διάλειμμα.
Η μουσική παίζει ανάκατα από τον τορβά. Ξάφνου, προκύπτει ένα αποσπάσιμα από μία παλιά ραδιοφωνική εκπομπή του Πανούση. Μην κολλάτε σε ονόματα και καταστάσεις. Προσπαθήστε να αναλογιστείτε προς στιγμή το περιεχόμενο:
…
Αμερικ@νικη μουσική παρακαλώ.
«Santa Claus go home
we don’t like you
Santa Claus go home
go to Hell, f*ck you
Yes!!!»
Ακραία επι-κοινωνικά φαινόμενα.
Το Βορειοαμερικ@νικο Έθιμο έχει ριζώσει βαθιά στην πατρίδα μας.
Για όλα μετράει το μέγεθος και η ποσότητα. Ποσότητα!
Ψεύτικα πλαστικά δέντρα ανάμεσα σε καθρέφτες, στα αίθρια των εμπορικών κέντρων.
Των εμπορικών κέντρων αδυνατίσματος της μνήμης των καταναλωτών.
Εκατοντάδες είδωλα δέντρων σ’ ένα υπέροχα φωτισμένο ψεύτικο δάσος.
Λίγα αληθινά πράγματα είναι τόσο ωραία σαν ψεύτικα.
…
Η μικροκοσμική μου ειρωνεία ήρθε στο καπάκι, όταν έπαιξε το
“Snow" από Red Hot Chili Peppers!

Αρκεί να βρείτε κάπου τους στίχους. Αρκετά με την απομαγνητοφώνηση.
Το ωραίο με όλους (εμάς ;;; εσάς ;;; εκείνους ;;;) που θέτουνε σε λειτουργία τον παράφρων αυτόματο πιλότο και πουλάνε τρέλα, φθηνά ή ακριβά, δικαίως ή αδίκως, με προθέσεις ή μη, είναι το εξής:
Μια άρνηση ή μια ειρωνική διάθεση ή μια σύνθεση φαινομενικά ασύνδετων εικόνων μπορεί να οδηγήσει σε κάτι εντελώς διαφορετικό με ένα αυστηρά συγκεκριμένο τρόπο. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Δεν πιστεύω πως προσπαθώ να αντιγράψω τον Τζιμάκο. Αν το επιχειρούσα λογικά θα είχα αποτύχει. Απλά, υπάρχουν στιγμές όπως αυτή όπου θα έλεγα πως υπάρχει μια αρμονική συγκυριακή ταύτιση.
«Λίγα αληθινά πράγματα είναι τόσο ωραία σαν ψεύτικα»
Πραγματικά με άγγιξε..
Ένα φτηνό παιχνίδι με τις λέξεις… να βγάζει τόσο πλούτο!
…
Αν δεν ακολουθούσε το καθάρισμα και στόλισμα στο μαγαζί το πρωινό της Κυριακής ίσως να μην έδινα σημασία.
Δεν είμαι εγώ για γιορτές. Γενικότερα. Δε μου πάει. Τώρα όμως, από το νέο μου πόστο κάτι πρέπει να γίνει. Ειδάλλως ελλοχεύει ο κίνδυνος να σε ξεράσει το σύστημα.
Πέρυσι, τα πρώτα μου Χριστούγεννα στο μαγαζί είχα σκαρφιστεί μια ιδέα που ουδέποτε υλοποιήθηκε. Η κοινή γνώμη ήταν, είναι και θα παραμείνει… κοινή! Και προπάντων εφήμερη. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε… έδειχνε τέλος πάντων προβληματισμένη από την κατάσταση στον Λίβανο. Μέχρι τις γιορτές το θέμα είχε φυσικά ξεχαστεί. Για μέρες σκεφτόμουν πως αντί για στολίδια, έξυπνο θα ήταν να αναρτήσω την λιβανέζικη σημαία με τον κέδρο στη μέση. Και από κάτω, να μοιραστώ με τους περαστικούς μια απορία μου:
«Αυτό το γ@μόδεντρο ποιος θα το στολίσει ;”
Όοοχι. Ποιος είμαι εγώ που θα χαλάσει το πανηγύρι; Και γιατί να κυνηγάω μύγες στον όλο πανικό εξαιτίας μιας απερισκεψίας;
Φυσικά και κώλωσα για άλλη μια φορά. Και μάλλον μου βγήκε σε καλό.
Για φαντάσου όμως….
Κανείς μας δεν κάνει την αυτοκριτική του. Τουλάχιστο όταν πρέπει. Είναι ένας κανόνας που σπάνια σημειώνονται εξαιρέσεις.
Πυγολαμπιόνια γουστάρετε; Αγιο Βασίληδες ψάχνετε;
Αυτό που θέλετε θα το πάρετε. Αν όχι από εμένα, πιθανόν λίγο παρακάτω.
Τι πραγματικά θα σας ικανοποιούσε, ούτε λόγος.
Πιστός στην παράδοση, σκέφτηκα το κάτι τις μου και φέτος. Πολύ θα ήθελα να σας το αναγγείλω, όμως πολύ φοβάμαι πως έχω ξεφύγει τόσο όσο χρειάζεται για να την πραγματοποιήσω! Καλό (γενικό;) είναι να μην την βλέπω κάπου γραμμένη γιατί θα επιμείνει να με τσιγκλάει.
Ίσως την μάθετε κατόπιν εορτής.
…
Η αναβλητικότητα άλλοτε εξυπηρετεί και άλλοτε όχι. Αν και είχα προγραμματίσει να ξεκινήσω τις εργασίες την προηγούμενη εβδομάδα, το αναπόφευκτα κουραστικό εγχείρημα του πυγολαμποστολισμού μετατέθηκε για απόγευμα Σαββάτου, μέχρι να καταλήξει εν συνεχεία στο αυριανό πρωινό.
Κρίμα γιατί το έχω ήδη μετανιώσει. Θα μπορούσα άνετα να δω μια καλή γνωστή σήμερα το μεσημέρι. Κάτι που δεν έγινε γιατί είχα περίπου πείσει τον εαυτό μου πως θα ξεκινούσα απόψε. Η συνάντηση μεταφέρθηκε «στις καλένδες», ενώ αν/όταν διαβάσει αυτές τις γραμμές και θυμηθεί με ποιόν έχει να κάνει ελπίζω να με συγχωρήσει.
Αυτά για την ώρα. Έχω κέφια πολλά και θέλω να γράψω. Συμβαίνει σχεδόν πάντα, άμα πρέπει να κάνω κάτι διαφορετικό από το γράψιμο!
Τώρα, αν τελικά προκύψει κάτι, θα το κρίνει η ιστορία.