Σιωπηλό χωριό

Γαλοπούλειο ζέσταμα & επανένταξη.
Μια παραβολή έχω για σήμερα. Δανεική, ένας θεός ξέρει από ποιόν και από πότε. Αν δεν σας την έχω αναφέρει εκ του σύνεγγυς, έφτασε ο καιρός να την μοιραστώ με τα καλώδια ως μεσολαβητές.
…
Περίοδος μετά τον εμφύλιο. Η Ελλάδα χαρακωμένη από μίσος και ερωτηματικά. Ακόμα και αν δεν ήταν έτσι, σίγουρα ήταν γεμάτη ορφανά. Ένα από αυτά κατέληξε υπό την εποπτεία ενός ερημίτη μοναχού, σε ένα μικρό μοναστήρι κάπου στην ορεινή ενδοχώρα.
Όχι μακριά, υπήρχε ένα χωριό όπου ο μοναχός επισκεπτόταν τακτικά για ν’ αγοράσει προμήθειες. Λιγομίλητος, δεν είχε κουβέντες με κανέναν. Αφού μάζευε τα αναγκαία για την επιβίωση και τη φροντίδα του μικρού επέστρεφε χωρίς να γνωρίζουν οι χωρικοί ποιος ακριβώς έμενε στο απομονωμένο μοναστήρι.
Ο πιτσιρίκος μεγάλωσε στα πρότυπα του κηδεμόνα του. Όταν έφτασε σε θέση να μπορεί να ξεμυτίσει αυτόνομα, ο μοναχός του ανέθεσε να πηγαίνει εκείνος για τις προμήθειες στο χωριό. Έτσι, κάποια μέρα εμφανίστηκε ξαφνικά με το γάιδαρο στην πλατεία του χωριού.
Τον ρώτησαν τον σκοπό της παρουσίας του εκεί, αλλά αυτός είχε μάθει να μην μιλάει. Παραξενεύτηκαν και προσπαθούσαν να ξεγελάσουν την περιέργειά τους παρατηρώντας τον πιτσιρίκο να φορτώνει τα σακιά στο ζωντανό. Τότε, κάποιος διαπίστωσε πως το γαϊδούρι άνηκε στον μοναχό.
Δίχως τις απαιτούμενες απαντήσεις, οι κάτοικοι του χωριού ψιθύριζαν μεταξύ τους ότι μπαρούφα είχαν εύκαιρη. Για να καταλήξουν στο άκυρο συμπέρασμα πως ο μικρός απέναντι τους διατηρούσε απρεπείς δεσμούς με τον μοναχό.
«Σε πήδηξε ο παπάς!» ξεστόμισε ένας από το πλήθος.
Οι υπόλοιποι ξέσπασαν σε γέλια και επαναλάμβαναν τη φράση. Ο πιτσιρίκος κινήθηκε προς το μέρος τους, όμως όταν αντιλήφθηκε πως σταδιακά όλοι υιοθετούσαν την μαλακία που άκουσαν, το μετάνιωσε και ντροπιασμένος γύρισε πίσω στο μοναστήρι.
Ο μοναχός τον ηρέμησε και του συνέστησε να βρει το κουράγιο να τους αντιμετωπίσει. Εξήγησε πως πρόκειται για μια δυνατή δοκιμασία και για να καταφέρει να ορθώσει το ανάστημα έναντι των επικριτών του, θα έπρεπε να συνεχίσει να επισκέπτεται το χωριό.
Έτσι, την επόμενη φορά που χρειάζονταν προμήθειες, ο μικρός τράβηξε ξανά προς το χωριό. Μάταια έψαχνε λύση, καθώς οι χωρικοί συνέχιζαν το ίδιο τροπάριο.
«Σε πήδηξε ο παπάς!» φώναζαν όταν τον εντόπιζαν.
Εν χορό τον λοιδορούσαν μέχρι που τον ανάγκαζαν να φύγει. Εκείνος άλλοτε ένοιωθε μειονεκτικά και άλλοτε εκνευριζόταν. Όμως ουδέποτε έβρισκε τον τρόπο να αντιταχθεί σ’ ένα τσούρμο χωρικών που με τα λανθασμένα συμπεράσματα τους ξεσπούσαν στον ανυπεράσπιστο πιτσιρίκο.
Σε κάθε παρουσία του στην πλατεία, πρόσβαλαν λεκτικά τον παραγιό, ίσως επειδή με αυτόν τον τρόπο τους δινόταν η ευκαιρία να δείχνουν ενωμένοι παρά τις μεταξύ τους διαφορές και διαφωνίες.
«Σε πήδηξε ο παπάς!» ακουγόταν και όλοι μαζεύονταν στην πλατεία παραμερίζοντας στιγμιαία τη μιζέρια τους.
Ο μικρός αποτελούσε άλλοθι της μικροπρέπειας τους και δίχως διάθεση αυτοκριτικής τον έφερναν σε δύσκολη θέση και το διασκέδαζαν. Ένα βλακώδες συμπέρασμα είχε εξελιχθεί σε μια συνήθη και υποκριτική συμπεριφορά της κοινωνίας του χωριού. Οι επαναλαμβανόμενες προσβολές είχαν γίνει ο κανόνας και οι πάντες συμπεριλαμβανομένου του πιτσιρικά είχαν συνηθίσει.
Μέχρι που μια μέρα, όλοι ξέχασαν τις αφορμές και την χρησιμότητα αυτής της συμπεριφοράς. Αποφάσισαν να μην ασχοληθούν ξανά με τον μικρό, ασχέτως αν είχαν δίκιο.
Από την άλλη, ο πιτσιρικάς ανέβηκε στο γάιδαρο και τράβηξε για την πλατεία. Προς μεγάλη του έκπληξη διαπίστωσε πως παρά την πολυκοσμία, κανένας δεν γύρισε να του δώσει σημασία. Οι πάντες συνέχιζαν σιωπηλοί τις εργασίες τους.
Περίεργο. Έκανε έναν γύρο αλλά δεν συνέβη τίποτα. Τους χάζευε απορημένος όμως δεν τράβηξε ούτε ένα βλέμμα. Ούτε ψίθυροι, ούτε προσβολές.
Δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Του φαινόταν αφύσικο. Άρχισε να προβληματίζεται. Δεν μπορούσε να διανοηθεί τους λόγους της έλλειψης επιθετικότητας. Τόσο καιρό είχε συνηθίσει να βρίσκεται στο επίκεντρο, όμως εκείνη τη στιγμή φαινόταν σαν να μην υπήρχε. Τα πήρε στο κρανίο!
Ξεκαβάλησε και κοντοστάθηκε στο κέντρο της πλατείας. Για πρώτη φορά άφησε να βγουν λέξεις από το στόμα του.
«Ναι ρε! Με πήδηξε ο παπάς!» γκάριζε.
Έδεσε τον γάιδαρο. Άφησε τα σακιά με τις προμήθειες και έφυγε δίχως να επιστρέψει στο μοναστήρι. Δεν τον ξαναείδε κανείς.
…
Πολλά θα μπορούσε να σχολιάσω. Αλλά ας βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα. Κατά καιρούς ξεθάβω την παραπάνω ιστορία, όχι απαραίτητα για όμοιες καταστάσεις. Είναι θέμα οπτικής κάθε φορά. Κάτι προέκυψε, οπότε με την ευκαιρία, σκέφτηκα μήπως την χρειάζεται και κανένας άλλος.