Όπως στρώσει, θα πορευτείς

Τι χαμπάρια παλικάρια ;
Σας το είπα στις αρχές, εσείς δεν το καταλάβατε.
Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας με τα χρωστούμενα. Δυο εβδομάδες δίχως φωνή και συνεπώς δίχως ακρόαση. Δεν πειράζει. Ενδεχομένως να είχατε την δυνατότητα να διαβάσετε τίποτα της προκοπής. Κι ας μείναμε 3 & ο κούκος.
Εσείς τι κάνετε ;
Καλά ξέρω... για τα τυπικά ρώτησα.
Ας υποθέσω έρωτες, κεριά και μανουάλια.
Με τα πολλά φτάσαμε 19. Και κάνει κρύο.
Ελπίζω να κάθεστε στα ζεστά. Εγώ δεν προβληματίζομαι, πληρώνω κοινόχρηστα. Αφήστε που μου την είπε χτες ένας φίλος από μακριά.
«Ακόμη και στον καιρό, επαρχιώτες είστε».
Για να καταλάβω, έπρεπε να νοιώσω μειονεκτικά επειδή σε ολόκληρη την χώρα χιόνιζε και στο χωριό μου όχι. Τι να κάνουμε, πείτε εσείς.
Του απάντησα πως εδώ έχει απαγορευτικό απόπλου. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα, η κατάσταση έχει ξεφύγει λίγο. Αυτό σημαίνει πως και τα βαπόρια ακολουθούν την μοίρα του ταλαίπωρου φαντάρου.
Έξι μέσα, μία έξω... από το λιμάνι.
Έπρεπε να φτάσει η Δευτέρα για να συνειδητοποιήσω πως κάμποσοι νοματαίοι περιφερόντουσαν ασκόπως στο καταραμένο νησί, όντας αποκλεισμένοι από αέρα και θάλασσα.
Όπως ο φίλος πωλητής. Για δουλειά μιάμισης ημέρας, κατάφερε να παραμείνει πέντε ολόκληρες. Ευτυχώς για τον ίδιο, είχε μερικούς γνωστούς, με αποτέλεσμα ν’ αποφύγει τα ληγμένα και να επιτύχει να επιστρέψει στην χιονοσπαρμένη πρωτεύουσα.
Την ίδια ώρα που προσπαθούσα να αναρρώσω από έναν διαπεραστικό και διαρκή πονοκέφαλο, βυθισμένος κάτω από διαδοχικές στρώσεις σκεπασμάτων. Ήταν μάλιστα τόσο άσχημα τα πράγματα, που την Παρασκευή έκανα την πρώτη μου κοπάνα από την δουλειά. Κρατάει ακόμα κατά τα φαινόμενα, αλλά ελπίζω πως με αγάπη και προδέρμ, θα εξομαλυνθεί η κατάσταση.
Μέσα σε όλα, σκέφτομαι και εκείνον τον τακτικό αναγνώστη που αποφάσισε να καταταχθεί μέσα στο καταχείμωνο. Αυτή την ώρα μαζεύει εμπειρίες στο κέντρο εκπαίδευσης στην ορεινή Αργοναυπλία. Το πολύ σε δέκα ημέρες θητείας έχει βιώσει έναν δυνατό σεισμό. Ήρθε και ο παγετός καπάκι...

Πόσο άσχημα μπορεί να φτάσει. Εκφράζω δημόσια την αμέριστη συμπαράσταση μου στον αγώνα που κάνει αναγκαστικά. Ειδικά, αν δεν είχα προβλήματα ολικής υγείας, μέχρι και πλέξιμο θα ξεκινούσα!
Αλλά ας μην προβώ σε υπερβολές....
Παρακολουθούσα χτες το δελτίο καιρού. Τα δεδομένα έχουν ξεφύγει χωρίς επιστροφή. Αν αφήσουμε απ’ έξω όλα εκείνα τα μέρη που παραδοσιακά κάνει κρύο και πάρουμε πιο θερμοκρασιακές νορμάλ περιοχές, οι ενδείξεις είναι τρομακτικές.
Δεν αναφέρομαι στα νούμερα με αρνητικό πρόσημο. Εντάξει, κρύο κάνει, θα τελειώσει κάποτε.
Θυμάμαι το καλοκαίρι κάτι σαρανταπεντάρια. Πέραν από την αντίθεση, παρατηρεί κανείς πως η διακύμανση είναι τεράστια. Με το πρόσφατο –5, χοντρικά μιλάμε για διαφορά 50 βαθμών Κελσίου!
Αν πάρουμε ως δεδομένο πως μια αρκετά αποδεκτή θερμοκρασία είναι 20 με 25 βαθμούς, η ανάγκη για προσέγγιση σε αυτά τα επίπεδα χειμώνα-καλοκαίρι είναι επιτακτική. Επίσης το διάστημα που επικρατούν ακραίες θερμοκρασίες έχει παραταθεί κατά πολύ.
Αυτό σημαίνει πως το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, βρισκόμαστε στα σπίτια μας με το μηχάνημα αναμένο. Από κλιματιστικά και ανεμιστήρες μέχρι σόμπες και καλοριφέρ. Η ενέργεια που καταναλώνουμε για να επιστρέψουμε σε ανθρώπινες συνθήκες δεν έχει προηγούμενο. Σκεφτείτε πως μέσα σε πέντε χρόνια το πετρέλαιο έχει φτάσει 3 φορές πάνω.
Επομένως δεν φταίει μονάχα η κοινωνία που πήραμε την κάτω βόλτα.
«Πίπα – κώλο, πέντε χιλιάρικα», που λέει ένας γνωστός μου θαλασσόλυκος.
Αααα, μην ξεχάσω.
Πάει ο Αλογοσκ#φης και αλλάζει το φορολογικό σύστημα στα κάυσιμα. Για να πατάξει υποστηρίζει την λαθρεμπορία. Για να μην γίνομαι κουραστικός, την φόρεσε κανονικά στους βενζινάδες. Εντάξει, πιο κερδοσκοπικό επάγγελμα μετά τους ιατροδικηγόρους μηχανικούς δεν υπάρχει. Από την άλλη, είναι και αυτοί μεροκαματιάρηδες που είναι πια υποχρεωμένοι να βουτήξουν στα σκατά.
Δηλαδή, το θεριό που λέγεται δημοσιουπαλληλική γραφειοκρατία. Πλήρωσε άμεσα τους εκβιάζουν. Θα πληρωθείς όποτε τους απαντούν.
Άντε μετά να επιβιώσεις οικονομικά, από την στιγμή που το μέλλον σου βρίσκεται στα χέρια του πουλοβεράκια επιτυχόντα του τεστ δεξιοτήτων του ΑΣΕΠ.
Γάμησε τα. Μέχρι ένα σημείο τους καταλαβαίνω. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι εποχές που βάζανε πετρέλαιο με βερεσέ έφυγε για πάντα.
Κάνουν απεργία. Μαλακία. Κυρίως για τους ίδιους.
Με όλους αυτούς τους κοινωνικούς κωλοπαιδισμούς κάτι παθαίνω.
Το καλοκαίρι με την ζέστη, απεργούν οι σκουπιδιάρηδες.
Το χειμώνα με το κρύο, οι βενζινάδες.
Ρε πούστη μου, δεν μπορεί να συμβεί το αντίθετο μια φορά ;
Παράδειγμα έφερα. Οι κωλοπαιδισμοί είναι ατέλειωτοι.
Την λύση έφεραν οι καναλάρχες.
Όταν απεργούν οι δημοσιογράφοι και έχει ματσάκι, συνήθως δεν έχει περιγραφή. Από ένα σημείο και έπειτα, βόλευε η αγγλική περιγραφή από τα μεγάλα δίκτυα. Επειδή όμως κι αυτό δεν κάλυπτε τις ανάγκες των τηλεθεατών, προέκυψε μια νέα πατέντα.
«Έχεις απεργία φίδι σπορκάστερ; Κανένα πρόβλήμα. Θα βάλω τον Κύπριο συνάδελφό σου να το μεταδώσει!», πρέπει να σκέφτηκαν.
Και έπιασε. Είχαν – δεν είχαν απεργία, το ένα και το αυτό.
Έτσι το αναφέρω. Μήπως και προκύψουν λύσεις στο μέλλον.
Ο συνδικαλισμός είναι ένα πράγμα. Η ομηρία κάτι διαφορετικό.

Αυτά για την ώρα.
Μερικές εξωγηπεδικές ασχολίες αποτρέπουν το γράψιμο ιστοριών της προκοπής. Όμως ποτέ δεν ξέρεις. Όπως στρώσει, θα πορευτείς!