Φεβρουαρούλης

Όταν τοποθετούσα την ανάρτηση για το «καλό μήνα», δεν υπολόγισα διάφορους εξωγενείς παράγοντες. Πέντε μέρες διανύσαμε μέσα στον λειψό Φλεβάρη και με σιγουριά πλέον μπορώ να δηλώσω πως απουσιάζει ο ύπνος από τη ζωή μου.
«Δεν πειράζει, θα κοιμηθώ αύριο», σκέφτομαι.
Από αναβολή σε αναβολή μέχρι την εξάντληση των αποθεμάτων. Τα μάτια χελωνιάζουν και η γλώσσα σκοντάφτει με κάθε ευκαιρία, ενώ ένα παρατεταμένο τρέμουλο αποτρέπει κάθε απόπειρα χαλάρωσης.
«Που θα πάει, θ’ αράξω», εύχομαι.
Όμως η γη περιστρέφεται ταχύτερα από τις υποχρεώσεις μου, με αποτέλεσμα να εμφανίζομαι ανακόλουθος στις περισσότερες. Μεταξύ αυτών και το γράψιμο.
Καθώς ο χρόνος πλησιάζει τα τριάντα και η ρουτίνα πνίγει τις συγκινήσεις, η ανάγκη για περιπέτεια και φυγή απαιτεί θυσίες. Από τη στιγμή που το πήρα απόφαση, στον βωμό αυτή την εποχή βρίσκεται ο ύπνος!
Δεν βαριέσαι, άξιζε. Περισσότερα δεν μου επιτρέπεται να γράψω. Όχι ακόμα.
Από το βράδυ της Παρασκευής έως το ξημέρωμα της Τρίτης, πολλά γίνηκαν. Γεμάτα ένταση και τυχοδιωκτισμό. Μην προτρέχετε, δεν μιλάω για τζόγο. Καμία σχέση. Αν διάλεγα έναν τίτλο, θα προτιμούσα το
«ο Γέρος και η Θάλασσα»
μιας και η ατάκα
«too old to die young»
φαίνεται να περιφέρεται στον χώρο εντονότερα από ποτέ!
Δεν φοβάμαι να γεράσω αγαπητοί. Ακόμα κι αν συμβεί πριν την προκαθορισμένη ώρα. Εξαιτίας της αναβλητικότητας που λέγεται πως με διακρίνει, αυτή η ώρα μπορεί να καθυστερήσει λίγο.
«Το τσιγάρο και φύγαμε», όπως αποδίδεται σ’ έναν τύπο δύο μέτρα παρά κάτι.
Θα γεράσω κάποτε, το μόνο σίγουρο. Μια χαρά, τι είχαμε τι χάσαμε. Το θέμα είναι να είμαι σε θέση ν’ ανατρέξω στην υπόλοιπη ζωή μου και να διηγηθώ ιστορίες που ίσως να ενδιαφέρουν μερικούς. Δίχως να χρειάζεται να τις σκαρφίζομαι για να μην γίνομαι κοινότυπος και βαρετός.
Είμαι ικανοποιημένος με τον τρόπο που προσεγγίζω την παραπανίσια αδρεναλίνη τον τελευταίο καιρό. Αν και θα μπορούσα να το πράξω με συμβατικότερο τρόπο.
Μακάρι να γινόμουν λιγότερο δυσνόητος, όμως δεν είναι δυνατό. Επομένως, αν καταφέρατε να συγκρατήσετε κάτι, είμαι ευτυχής. Αν όχι, θα αρκεστώ σε μια μπαγιάτικη ευχή για καλό μήνα.
Με την ελπίδα να επιστρέψει η συνέπεια, τουλάχιστο στην εικονική μου οντότητα, όπως συνηθίσατε να την αντιλαμβάνεστε απέναντι σε μια οθόνη.

Ευτυχισμένες οι υπόλοιπες 23 και 1 ημέρες του μήνα με τα χρωστούμενα!