Στημένες προφητείες, κοινώς trailer

Αγαπητοί τακτικοί επισκέπτες,
Λιγότερο αγαπημένοι ανυποψίαστοι περαστικοί.

Κατά γενική ομολογία χέστηκε η φοράδα στο αλώνι που λένε και οι παλιούδες. Παρόλα αυτά, βρίσκομαι στην κατάλληλη ψυχολογία να σας ανακοινώσω ότι όλα βαδίζουν κατ’ ευχήν και το γνωστό αχρωμάτιστο θεματικό πάρκο «ο Ποθ» ανοίγει ξανά τις πόρτες του επειδή δεν βρέθηκε κλειδαράς.
Έτσι, δίχως δυσκολίες θα συναντήσετε πάλι όλους τους αγαπημένους σας ήρωες όπως τον Λόρδο του Ουώλτερμπερυ, τον Νιόνιο, την βασί-λυσσα Ευλαμπία, τον Μπεν από το Νταμπ Αντούμπα, τους Νυχίδα και Παρανυχίδα, την Κουτσή Μαρία, τον Γρου Σου Ζι, τον ερωτύλο Καφετζή και όλους εκείνες της μορφές που σπατάλησαν την μοναξιά σας και κοσμούν σε αφίσα τα παιδικά σας δωμάτια.
Μαζί τους, νέες αξεπέραστες μορφές όπως ο Καπετάν Ξυπόλυτος, το Γεώ, ο υπαστυνόμος Q-Μπέκας, οι αναποφάσιστες Μαμαζόνες και ένας θεός ξέρει ποιοι άλλοι θα ενισχύσουν την παρέλαση στο μακρύ άσπρο σεντόνι.
Γιατί φίλοι μου, οι συγγραφικές απόπειρες του υποφαινόμενου μοιάζουν με τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία. Πάντα κάτι διαφορετικό, πάντα αρκετός ντόρος και πάντα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και μόλις κλείσει ο κύκλος, η διαδικασία επαναλαμβάνεται από την αρχή.
Ίσως επειδή τα αποθέματα διάθεσης του βαρεμένου τυπάκου που κρύβεται σκυμμένος σε μια γωνιά και γελάει μόνος του να μοιάζουν με τα αντίστοιχα υδατικά στον Μόρνο. Όλο λένε πως εξαντλούνται και όλο η βρύση εξακολουθεί να τρέχει. Πάντως, όταν παύσει η ροή, και στις δυο περιπτώσεις... επιεικώς την γαμήσατε!
Για να γράψεις κάτι καλό, πρέπει πρώτα να το διασκεδάσεις ο ίδιος. Να επιστρατεύσεις τις όποιες προθέσεις και να δανειστείς άλλες τόσες. Να προσεύχεσαι οι ιδέες να αποτυπωθούν όσο γίνεται ατσαλάκωτες στην οθόνη και ενίοτε να βρεθούν μερικοί νοματαίοι να τις διαβάσουν.
Θεωρώ ανόητο να γράφεις για να αποκτήσεις γενικά και αόριστα έναν προσδιορισμό ή να καλλιεργήσεις τις όποιες δημόσιες σχέσεις.
Προαιρετικά πάντα, η γνώση της Ελληνικής ή έστω μια ικανή μεταφράστρια!
Σ’ αυτό το σημείο θα μπορούσα να σας προλάβω κάποια μαντάτα όμως θα πρέπει ν’ αρχίσω τις μεγάλες εισαγωγές. Οπότε θα το αφήσω για μετά ή έστω για τις προθήκες και το πανί.
Περιοριστικός παράγοντας μια λεπτομέρεια που συνηθίζουν να αποκαλούν χρόνο. Που δυστυχώς από δαύτο έχω ξεμείνει και θα ήταν ψέμα να υπόσχομαι πως θα αποκτήσω περισσότερο οσονούπω.
Σας έχω παραμελήσει αρκετά και δεν σηκώνει αντίλογο η κουβέντα. Όσους κατάφερα να κρατήσω ακόμη στην γειτονιά, ενδεχομένως να μπορέσω να τους στείλω ένα αντίδωρο μπομπονιέρα, ειδάλλως βλέπω να πέφτει ζαρντινιέρα!
Αυτά τα ανούσια για την ώρα.
Μέχρι να εμφανιστούν εκ νέου τα συνηθισμένα σαλεμένα, επεξεργαστείτε την μοναδική λύση για τον εφιάλτη που ονόμασαν ασφαλιστικό:
«Σύνταξη στα 18. Καταβολή ενσήμων από τα 88».

Ο καιρός της επαναλειτουργίας πλησιάζει και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Μην το εκλάβετε ως δέσμευση. Περισσότερο ως απειλή.

Την αμέριστη λαγνεία μου στις αγαπημένες καρικαυούρες, αληθινές και μη.
Ο παλιομπλόγγερ ανιματέρ Ποθ!